Markétce - Tomas Klus, Janáčkova filharmonie Ostrava, Cílová skupina

Kolik nás takových bylo, co zbloudilo cestou za modrými květy nás přátelé

odsoudili a hnali před popravčí čety

Kolikrát vpila mě země a já zbaven smyslů ryl dlaněmi hlínu já nikdy odvahu

neměl bych přiznal svou vinu

Kolikrát Markétko mával jsem Tobě

To ty jsi odteďka má poslední oběť

To s Tebou se milují andělé v kráterech měsíce

A zůstanou v Tvém těle

Jak tóny neznělé

Při nástupu stoupám si na špičky snad z malichernosti

Čas žere hodinám ručičky a vyplivuje kosti

Rány si foukám dýmem z cigaret a v pokoji pro hosty

Otevřu soukromý lazaret své Sebelítosti

Kolikrát Markétko hrával jsem Tobě

To ty jsi odteďka má poslední oběť

To s Tebou se milují andělé v kráterech měsíce

A zůstanou v Tvém těle

Jak bytosti oněmělé

Za ruce s šedohlavci tlačím svět k úmoru

A není větší lež než pravda o nás dvou

Snažím se obelstít Lásku — potvoru

Aby mě nechala vznést se za tebou

Kolikrát Markétko psával jsem Tobě

Tolikrát Markétko čekal jsem na odpověď

Ty se však miluješ s anděly v kráterech měsíce

A tam mé tóny nedozněly

A já zůstal necelý

Kolik nás takových zbylo, co zbloudilo cestou za modrými květy jimž pod

gilotinou se zalíbilo

Met hoeveel waren we, wat bracht ons op weg naar de blauwe bloemen, onze vrienden?

veroordeeld en vervolgd voor het executiepeloton

Hoe vaak de aarde me dronk en ik beroofde van de zintuigen gegraveerd met kleipalmen, ik durfde nooit

Ik zou mijn schuld niet moeten toegeven

Hoe vaak heb ik met Margaret naar je gezwaaid?

Jij bent vanaf nu mijn laatste slachtoffer

De engelen in de kraters van de maan houden van je

En ze zullen in je lichaam blijven

Hoe tonen klinken

In het begin klim ik naar de top, misschien uit kleingeestigheid

De tijd eet de wijzers op en spuugt de botten uit

Ik blaas mijn wonden met sigarettenrook en in de logeerkamer

Ik zal een privé-ziekenhuis openen voor mijn zelfmedelijden

Hoe vaak heb ik Margaret voor je gespeeld?

Jij bent vanaf nu mijn laatste slachtoffer

De engelen in de kraters van de maan houden van je

En ze zullen in je lichaam blijven

Hoe domme wezens

Met mijn handen met de grijsharigen duw ik de wereld tot uitputting

En er is geen grotere leugen dan de waarheid over ons twee

Ik probeer Liefde te misleiden - het monster

Om me achter je aan te laten zweven

Hoe vaak heeft Margaret je geschreven?

Zo vaak, Margaret, wachtte ik op een antwoord

Maar je vrijt met de engelen in de kraters van de maan

En daar eindigden mijn tonen niet

En ik bleef onvolledig

Hoeveel van ons zijn er nog over, die de weg is afgedwaald achter de blauwe bloemen hieronder

hij hield van de guillotine