Until It All Begins - Todtgelichter

Nun hol tief Luft und flieh mit den Gedanken in die See

In Dunkelheit gebärt es oft Idden, Verstand, Genie

Tiefer Fall ins Dunkelblau

Die Seele schweift

Ich atme nicht

Heraus, hinab, ganz ohne Tageslicht

Ich bin allein und doch durchdringt ein Funke mich von allem was um mich herum

das Licht durchbricht

Nun hol tief Luft und sieh in der Tiefe deinen Weg

In Dunkelheit verlierst du alles, alles, was dich hielt

Kein Sauerstoff

Kein Ton, kein Laut

Mein Geist verkklärt im Tiefenrausch

Gleich meiner alten Existenz rauscht ihr vorbei, nehmt es nicht wahr

Nur als zuletzt der Schleier fehlt ist es zu spät, geht’s nicht zurück

Eine ganze Galaxie zerbirst vor deinen Augen als du stirbst

Und alles, alles, wird dir klar, so klar, was war, was ist und sein wird

Haal nu diep adem en vlucht met je gedachten de zee in

In duisternis baart het vaak idden, mind, genius

Dieper vallen in het donkerblauw

De ziel dwaalt af

ik adem niet

Buiten, beneden, zonder daglicht

Ik ben alleen en toch dringt er een vonk door me heen van alles om me heen

het licht breekt door

Haal nu diep adem en zie je weg in de diepte

In de duisternis verlies je alles, alles wat je vasthield

geen zuurstof

Geen geluid, geen geluid

Mijn geest transfigureert in diepe vervoering

Je rent voorbij zoals mijn oude bestaan, merk het niet op

Pas als de sluier eindelijk weg is, is het te laat, je kunt niet meer terug

Een heel sterrenstelsel valt voor je ogen uiteen als je sterft

En alles, alles, wordt je duidelijk, zo duidelijk, wat was, wat is en zal zijn