Oblivion - Todtgelichter

Dead night comes near

This is the fear of being forgotten

Dead night can’t hear

Swallowing the stench of something rotten

In a construct of emptiness

Iron skeletons of dead giants

And here comes the last living soul

Which will vanish without a trace

Sentinel of the dead

The last thousand years will come to an end

Close the gates, make it end

Cover me with rust and mute my lament

For the loneliness tears my heart

Kills my anguish, murders my angst

And a final storm of dust

Sweeps what has been us

And a final storm of dust sweeps us

Into the mouth of the dead city sleeper

Dode nacht nadert

Dit is de angst om vergeten te worden

Dode nacht kan niet horen

De stank van iets rots inslikken

In een constructie van leegte

IJzeren skeletten van dode reuzen

En hier komt de laatste levende ziel

Die zonder een spoor zal verdwijnen

Schildwacht van de doden

Er komt een einde aan de laatste duizend jaar

Sluit de poorten, maak er een einde aan

Bedek me met roest en demp mijn klaagzang

Voor de eenzaamheid tranen mijn hart

Doodt mijn angst, vermoordt mijn angst

En een laatste stofstorm

Veegt wat ons is geweest

En een laatste stofstorm raast over ons heen

In de mond van de dode stadsslaper