Шафл - Точка росы

Мы жили в старом доме

На полпути между рынком и храмом

И люди проходили мимо

Женщины на углу торговали сметаной

Я спросил ее — кто я тебе?

Никто, некто, иль кто-то?

И она отвечала — не оставляй меня

На вершине холма спит облако

Его сон — это вся моя жизнь

И дни как капли дождя

Рисунок на земле и снова ввысь

И если дан тебе дар, то рисунок оценят

И ценен он тем, что твой и навсегда

И каждый раз когда идет дождь

Я прошу — не оставляй меня

Убегая с тобой на встречу

Осень, что я там еще встречу

Желтых листьев нежное касанье

Ветра дыханье

Не оставляй меня

Туман пасторальной песни

Постелит постель для луны и звезд

И лес был нарисован пастелью

Мне тоже казалось, это было всерьез

Я бы хотел петь о днях недели,

Но боюсь быть похожим на Роберта Смита

Я смотрю в дверь на небо

Она почему-то для меня еще закрыта

We woonden in een oud huis

Halverwege tussen de markt en de tempel

En er kwamen mensen voorbij

Vrouwen op de hoek verkochten zure room

Ik vroeg haar - wie ben ik voor jou?

Niemand, niemand of iemand?

En ze antwoordde - verlaat me niet

Bovenop de heuvel slaapt een wolk

Zijn droom is mijn hele leven

En de dagen zijn als regendruppels

Tekenen op de grond en weer omhoog

En als je een cadeau krijgt, wordt de tekening gewaardeerd

En het is waardevol omdat het van jou is en voor altijd

En elke keer als het regent

Ik vraag - verlaat me niet

Met jou wegrennen om elkaar te ontmoeten

Herfst, wat kom ik daar nog meer tegen

Gele bladeren zachte aanraking

De wind ademt

Verlaat me niet

Mist van pastoraal lied

Maak een bed voor de maan en de sterren

En het bos was geschilderd in pastel

Ik dacht ook dat het serieus was.

Ik zou willen zingen over de dagen van de week,

Maar ik ben bang om zoals Robert Smith te zijn

Ik kijk door de deur naar de lucht

Om de een of andere reden is ze nog steeds gesloten voor mij