300 шагов - Точка росы

До дыр затертая зима

До голубых проталин в неба сводах

Истоком терпкого тепла

Легла моя свобода, солнце на нотах

После больших дворовых драк

Под глаз подкладывал пятак

Дрожала, нагреваясь, медь

и научила боль терпеть, но припев:

Hочь замела следы в глазах беды

Hадежда на твои триста шагов

И мой маленький шаг

Разбитую чашку не склеить,

Hе утаить пестрых слез, глупых поз,

Вот вопрос

Пыль в коридоре кружится на солнце

Там где раньше кружился снег

Унося тебя в ночь

припев

Год прошел на телефонных словах

В окне напротив поменяли шторы,

А помнишь, как солнце согрелось на наших плечах

Все занесла зима, но я найду тебя

тебя

тебя…

припев.

Uitgeholde winter

Naar blauwe ontdooide plekken in de gewelven van de lucht

Bron van samentrekkende warmte

Mijn vrijheid ging liggen, de zon op de noten

Na grote tuingevechten

Ik leg een cent onder het oog

Trillen, opwarmen, koper

en leerde pijn te verdragen, maar het refrein:

De nacht bedekte de sporen in de ogen van problemen

Hoop op je driehonderd stappen

En mijn kleine stap

Lijm geen gebroken beker,

Verberg geen kleurrijke tranen, domme poses,

Hier is de vraag

Stof in de gang dwarrelt in de zon

Waar vroeger sneeuw lag

Neem je mee de nacht in

Refrein

Een jaar is verstreken in telefoonwoorden

De gordijnen waren veranderd in het tegenoverliggende raam,

Weet je nog hoe de zon op onze schouders opwarmde?

De winter bracht alles, maar ik zal je vinden

jij

jij…

Refrein.