Non-Entity - Thou

In the fields of self adulation, ranged in gloom’ed array

It speaks in ten thousand thunders, an emptiness rent

So shrill is the trumpet to announce solitary array

It croaks its incessant wail, an emptiness rent

In the fields of self flagellation, the ache of false hope takes shape

It whispers ten thousand thunders, lamenting in dismal woe

Amidst all the trembles and groans, the senses and will lose shape

I croak an incessant wail, lamenting in dismal woe

Oh shadow of horror is risen, it forms this abominable void

It’s birthed in the temple of draughts, it fashions these walls

Oh, cold silent horror on desolate mountain roams

In shriveling isolation, I fashion these walls

Op het gebied van zelfverheerlijking, gerangschikt in sombere reeks

Het spreekt in tienduizend donderslagen, een leegte huur

Zo schril is de trompet om eenzame reeks aan te kondigen

Het kraakt zijn onophoudelijk gejammer, een leegte huur

Op het gebied van zelfgeseling krijgt de pijn van valse hoop vorm

Het fluistert tienduizend donderslagen, weeklagend in sombere wee

Temidden van alle trillingen en gekreun verliezen de zintuigen en zullen vorm verliezen

Ik kwaak een onophoudelijk gejammer, weeklagend in sombere wee

Oh schaduw van horror is opgestaan, het vormt deze afschuwelijke leegte

Het is geboren in de tempel van tocht, het vormt deze muren

Oh, koude stille horror op desolate berggebieden

In verschrompelend isolement vorm ik deze muren