Symphonie der Zerstörung - Thomas D

Wo die Liebe hinfällt, wo meine Liebe hinfällt, bleibt sie gerne liegen

War immer schwierig sie da wieder weg zu kriegen

Wär übertrieben zu behaupten, ich würd sie noch immer lieben

Doch lieber möchte ich glauben, sie wär bei mir geblieben

Doch ich hab sie verschenkt

Verloren, verliehen und andern gegeben

Und jetzt hängt sie irgendwo zwischen Intrigen und verflossenen Affären

Und vorbei ist der Rausch nur noch Beziehungskrisen

Nie allein aufgewacht nie wirklich aufgemacht

Immer nur aufgefrischt und wieder aufgetischt

Pausenlos ausgesaugt, andauernd ausgetauscht

War nur der Pausenclown, jetzt ist er aus, der Traum

Don’t wake me up, it’s over

Screw you, my love, it’s over

This symphony, so over

What used to be, it’s over, my love

In eine schwierige Beziehung wird nicht mehr investiert

Was ist geblieben von ner Liebe, die nicht mehr interessiert

Es ist wie immer nicht bequemer, alles, was dich bedrängt

Auch zu verdrängen zu vergraben, bis du nicht mehr dran denkst

Hast angefangen, mit nem andern dein Verlangen zu stillen

Und die Vergangenheit so langsam aber sicher zu killen

Und wenn am Ende so wie immer kein Versprechen mehr gilt

Bleibt von der Liebe ein Bild, das an der Wand vergilbt

Und all die falschen Erwartungen und der ganze Mist

Werden zum Panzer, der nur schwer zu brechen ist

Der Krieg beginnt mit Sympathie und wandelt sich in Verehrung

Und wird durch Wahn und Manie die Symphonie der Zerstörung

Don’t wake me up, it’s over

Screw you, my love, it’s over

This symphony, so over

What used to be, it’s over my love

Reiß mein Herz raus, schalt den Schmerz aus

Ein Teufelskreislauf.

Am Ende scheiß drauf

Don’t wake me up, it’s over

Screw you, my love, it’s over

This symphony, so over

What used to be, it’s over my love

Waar liefde valt, waar mijn liefde valt, ligt ze daar graag

Het was altijd moeilijk om haar daar weg te krijgen

Zeggen dat ik nog steeds van haar hou, zou overdreven zijn

Maar ik geloof liever dat ze bij me bleef

Maar ik heb ze weggegeven

Verloren, uitgeleend en aan anderen gegeven

En nu hangt ze ergens tussen intriges en affaires uit het verleden

En voorbij is de dronkenschap alleen relatiecrises

Nooit alleen wakker geworden, nooit echt geopend

Altijd net opgefrist en weer geserveerd

Non-stop gestofzuigd, constant vervangen

Was gewoon de clown tijdens de pauze, nu is het voorbij, de droom

Maak me niet wakker, het is voorbij

Naai je, mijn liefste, het is voorbij

Deze symfonie, zo voorbij

Wat was, is voorbij, mijn liefste

Er wordt niet meer geïnvesteerd in een moeilijke relatie

Wat is er over van een liefde die niet langer interessant is?

Zoals altijd is het niet handiger, alles wat je dwars zit

Ook om te onderdrukken om te begraven totdat je er niet meer aan denkt

Je begon je verlangen te bevredigen met iemand anders

En langzaam maar zeker het verleden doden

En wanneer uiteindelijk, zoals altijd, beloften niet langer geldig zijn

Wat overblijft van liefde is een beeld dat geel vervaagt op de muur

En al die valse verwachtingen en al die rotzooi

Word een tank die moeilijk te breken is

Oorlog begint met sympathie en verandert in aanbidding

En door begoocheling en manie wordt de symfonie van vernietiging

Maak me niet wakker, het is voorbij

Naai je, mijn liefste, het is voorbij

Deze symfonie, zo voorbij

Wat vroeger was, het is voorbij mijn liefde

Scheur mijn hart eruit, zet de pijn uit

Een vicieuze cirkel.

Op het einde fuck it

Maak me niet wakker, het is voorbij

Naai je, mijn liefste, het is voorbij

Deze symfonie, zo voorbij

Wat vroeger was, het is voorbij mijn liefde