Consoling Ghosts - This Town Needs Guns

I want to write

But don’t quite know why

What would I read if she replied?

Would she confide

«Had it not been for my suicide

I’d be happy I’m alive, and in my life»

Meet me behind closed eyes

Guilt trip unstitch habit

The planned pattens of blankets you knit

Doomly looming a net

From the catch of attachment you protect

Unfurl this thread

A permanent result

For a temporary fault

I’m left haunted by the thought of your remorse

Sometimes at night between the creased sheets of my mind

Neuron pathways will trace

My memories of the features of her face

In it I’ll place her voice

To offer these words to her English boy

«Your misery is a choice»

Sometimes at night between the creased sheets of my mind

The dead come back to life

And provide advice

Consoling ghosts

Your dreams are the needed host

To talk to those who were once close

Goodbye

Ik wil schrijven

Maar weet niet zo goed waarom

Wat zou ik lezen als ze zou antwoorden?

Zou ze vertrouwen?

«Als mijn zelfmoord er niet was geweest

Ik zou blij zijn dat ik nog leef, en in mijn leven»

Ontmoet me achter gesloten ogen

Schuldgevoel ontsteek gewoonte

De geplande patronen van dekens die je breit

Doom dreigend een net

Van de vangst van gehechtheid die u beschermt

Ontvouw deze draad

Een blijvend resultaat

Voor een tijdelijke storing

Ik word achtervolgd door de gedachte aan je spijt

Soms 's nachts tussen de gekreukte lakens van mijn geest

Neuron paden zullen traceren

Mijn herinneringen aan de kenmerken van haar gezicht

Daarin zal ik haar stem plaatsen

Om deze woorden aan haar Engelse jongen aan te bieden

"Je ellende is een keuze"

Soms 's nachts tussen de gekreukte lakens van mijn geest

De doden komen weer tot leven

En advies geven

Troostende geesten

Je dromen zijn de benodigde gastheer

Om te praten met degenen die ooit dichtbij waren

Tot ziens