Without a Focus - The Rosebuds

And everyone considers it a gift

I wanna try, there’s no way it fits

I don’t know how I am supposed to feel

I don’t know how I am supposed to feel

So, we start over every night

The numbness or whatever diffused light

I don’t know how I am supposed to feel

I don’t know how I am supposed to feel without a focus

I’m trying, trying every day

But I don’t know if perspective ceases to exist

And you look over at me every day

And I look over at you every day

I don’t know how long I’m supposed to wait

I don’t know how long I’m supposed to wait

Though you’re here, I’m still alone inside

I’ve got no feeling you’re nothing but right

It’s humbling when I’m here, I cannot lie

I’m humbled here, I mean I’m humbled inside

Without a single image as the focus

I don’t know if perspective ceases to exist

I see you try to find a simple place

The little room to get away

But it’s too cold and draft your way back there

It’s too cold and draft your way back there

And I play records people do away

To find the meaning or the words to say

I don’t know how I ever ignored this

I don’t know how I ever ignored this without a focus

I’m trying, trying every day

But I don’t know if perspective ceases to exist

Without a focus, I’m trying, trying every day

But I don’t know if perspective ceases to exist

Sometimes, we drive just to sit and think

For hours and hours and hours and hours

I don’t know how I am supposed to feel

You don’t know how you are supposed to feel

We overlooked it everyday

A thing of beauty if just went away

I don’t know how it ever came to this

I don’t know how it ever came to this

En iedereen beschouwt het als een geschenk

Ik wil het proberen, het past echt niet

Ik weet niet hoe ik me zou moeten voelen

Ik weet niet hoe ik me zou moeten voelen

Dus we beginnen elke avond opnieuw

De gevoelloosheid of wat voor diffuus licht dan ook

Ik weet niet hoe ik me zou moeten voelen

Ik weet niet hoe ik me zou moeten voelen zonder focus

Ik probeer, probeer elke dag

Maar ik weet niet of het perspectief ophoudt te bestaan

En je kijkt me elke dag aan

En ik kijk elke dag naar je

Ik weet niet hoe lang ik moet wachten

Ik weet niet hoe lang ik moet wachten

Hoewel je hier bent, ben ik nog steeds alleen van binnen

Ik heb niet het gevoel dat je alleen maar gelijk hebt

Het is nederig als ik hier ben, ik kan niet liegen

Ik ben hier vernederd, ik bedoel, ik ben van binnen vernederd

Zonder één enkele afbeelding als focus

Ik weet niet of perspectief ophoudt te bestaan

Ik zie dat je een eenvoudige plek probeert te vinden

De kleine kamer om weg te komen

Maar het is te koud en tocht terug naar daar

Het is te koud en tocht terug naar daar

En ik draai platen af ​​die mensen wegdoen

Om de betekenis of de woorden te vinden die je moet zeggen

Ik weet niet hoe ik dit ooit heb genegeerd

Ik weet niet hoe ik dit ooit heb genegeerd zonder focus

Ik probeer, probeer elke dag

Maar ik weet niet of het perspectief ophoudt te bestaan

Zonder focus probeer ik het, probeer ik het elke dag

Maar ik weet niet of het perspectief ophoudt te bestaan

Soms rijden we gewoon om te zitten en na te denken

Voor uren en uren en uren en uren

Ik weet niet hoe ik me zou moeten voelen

Je weet niet hoe je je zou moeten voelen

We hebben het elke dag over het hoofd gezien

Iets moois als het gewoon wegging

Ik weet niet hoe het ooit zover is gekomen

Ik weet niet hoe het ooit zover is gekomen