Cassiopeia - The Retuses

Из тёмных вод

По скалам поднимаясь

Я пил кагор, и он меня согрел

Моим глазам и мыслям свой предел

Я поднимался, солнце давно село

И над моей пробитой головой пронёсся вихрь

Гулкий, оголтелый

Неся двенадцать лилий за собой

Отставши от всех, одна плутала

И я сорвал цветок, что нёсся на ветру

И в миг поднялся над землёй, минуя скалы

Оставив море далеко внизу, и как дурак

Что внемлет идиоту, пустился в пляс, ведомый высотой

Икар махал мне, говорил: «Постой

Я вознесусь с тобою снова»

(Кому дарован трон Кассиопеи?)

Van donkere wateren

Klimmen op de rotsen

Ik dronk Cahors en het verwarmde me

Mijn ogen en gedachten hebben hun limiet

Ik kwam op, de zon was al lang onder

En een wervelwind raasde over mijn doorboorde hoofd

Lawaaierig, hondsdolle

Twaalf lelies achter je dragend

Iedereen achterlatend, één verdwaald

En ik plukte een bloem die snelde in de wind

En in een oogwenk steeg boven de grond, voorbij de rotsen

De zee ver beneden achterlatend, en als een dwaas

Wat luistert naar een idioot, begon te dansen, geleid door een hoogte

Icarus zwaaide naar me en zei: “Wacht

Ik zal weer met je opstijgen"

(Wie kreeg de troon van Cassiopeia?)