Thousands Are Sailing (with Joe Strummer) - The Pogues, Joe Strummer

The island it is silent now

But the ghosts still haunt the waves

And the torch lights up a famished man

Who fortune could not save

Did you work upon the railroad

Did you rid the streets of crime

Were your dollars from the white house

Were they from the five and dime

Did the old songs taunt or cheer you

And did they still make you cry

Did you count the months and years

Or did your teardrops quickly dry

Ah, no, says he, 'twas not to be On a coffin ship I came here

And I never even got so far

That they could change my name

Thousands are sailing

Across the western ocean

To a land of opportunity

That some of them will never see

Fortune prevailing

Across the western ocean

Their bellies full

Their spirits free

They’ll break the chains of poverty

And they’ll dance

In Manhattan’s desert twilight

In the death of afternoon

We stepped hand in hand on Broadway

Like the first man on the moon

And «The Blackbird"broke the silence

As you whistled it so sweet

And in Brendan Behan’s footsteps

I danced up and down the street

Then we said goodnight to Broadway

Giving it our best regards

Tipped our hats to Mister Cohen

Dear old Times Square’s favorite bard

Then we raised a glass to JFK

And a dozen more besides

When I got back to my empty room

I suppose I must have cried

Thousands are sailing

Again across the ocean

Where the hand of opportunity

Draws tickets in a lottery

Postcards we’re mailing

Of sky-blue skies and oceans

From rooms the daylight never sees

Where lights don’t glow on Christmas trees

But we dance to the music

And we dance

Thousands are sailing

Across the western ocean

Where the hand of opportunity

Draws tickets in a lottery

Where e’er we go, we celebrate

The land that makes us refugees

From fear of Priests with empty plates

From guilt and weeping effigies

And we dance

Het eiland waar het nu stil is

Maar de geesten achtervolgen nog steeds de golven

En de fakkel verlicht een uitgehongerde man

Wie kon het fortuin niet redden?

Heb je bij de spoorlijn gewerkt?

Heb je de straten van misdaad ontdaan?

Waren je dollars van het witte huis?

Waren ze van de vijf en dubbeltjes?

Hebben de oude liedjes je getreiterd of opgevrolijkt?

En maakten ze je nog steeds aan het huilen?

Heb je de maanden en jaren geteld?

Of waren je tranen snel droog?

Ah, nee, zegt hij, 'het mocht niet zijn. Op een doodskistschip kwam ik hier'

En zo ver ben ik nog niet eens gekomen

Dat ze mijn naam konden veranderen

Duizenden zeilen

Over de westelijke oceaan

Naar een land van kansen

Dat sommigen van hen nooit zullen zien

fortuin heerst

Over de westelijke oceaan

Hun buiken vol

Hun geest vrij

Ze zullen de ketenen van armoede doorbreken

En ze zullen dansen

In de woestijnschemering van Manhattan

In de dood van de middag

We stapten hand in hand op Broadway

Zoals de eerste man op de maan

En «The Blackbird" verbrak de stilte

Zoals je het zo lief floot

En in de voetsporen van Brendan Behan

Ik danste de straat op en neer

Toen zeiden we welterusten tegen Broadway

Met vriendelijke groeten

Onze petje af voor Mister Cohen

De favoriete bard van lieve oude Times Square

Toen hieven we het glas op JFK

En nog een dozijn meer

Toen ik terugkwam in mijn lege kamer

Ik denk dat ik moet hebben gehuild

Duizenden zeilen

Weer over de oceaan

Waar de hand van kansen

Trekt loten in een loterij

Ansichtkaarten die we versturen

Van hemelsblauwe luchten en oceanen

Vanuit kamers ziet het daglicht nooit

Waar lichten niet gloeien op kerstbomen

Maar we dansen op de muziek

En we dansen

Duizenden zeilen

Over de westelijke oceaan

Waar de hand van kansen

Trekt loten in een loterij

Waar we ook gaan, we vieren feest

Het land dat ons vluchtelingen maakt

Uit angst voor priesters met lege borden

Van schuldgevoelens en huilende beeltenissen

En we dansen