Slug Dub - The Orb

Thomas: Ahh!

Slugs again!

Narrator: Yes, there were the slugs: babies, mothers and grandmothers,

besides enormous fat great-grandmother slugs, all eating away

at the juicy green leaves.

Maria: Oh Thomas, we must set some traps, some slug traps, and catch

them all.

Narrator: Did those slugs walk into the traps?

No. Not one.

They

just laughed their slimy laughs …

Slugs: Hur hur, hur hur, hur hur, hur hur!

Narrator: … and went on eating the juicy lettuces.

Maria: Oh dearie me, what shall we do?

There’ll be no lettuce left

when little Tim comes home.

Thomas: I know, I’ve got a good idea.

I’ll shoot those varmints!

Maria: Thomas!

Thomas: I will!

I’ll shoot 'em.

Narrator: Thomas crept very carefully up to the lettuce and fired his

little gun.

Thomas:

Narrator: But did the slugs mind?

Slugs: Hur hur!

Narrator: No, not they.

They laughed more than ever in their slimy way …

Slugs: Hur hur, hur hur, hur hur hur!

Narrator: … and they ate up all the peas, and then they turned about

and went on eating the lettuces.

Maria: Thomas, how are you getting on?

We shan’t have any lettuce

left when Tim comes home!

Narrator: They hopped sadly down the long passage into the kitchen of their house.

And then Maria had an idea …

Narrator: The greedy slugs raised their heads to listen.

They waved

their fat bodies joyously and laughed their slimy laugh.

Slugs: Hur hur hur hur!

Here is sweet music at our feast.

Here is sweet music while we eat.

Narrator: And then they laughed again happily in their slimy way …

Slugs: Hur hur hur hur hur hur hur hur!

Narrator: … and went on eating lettuce leaves.

Slugs: Hur hur hur!

Maria: There won’t be even a nibble of lettuce when our

little Tim comes home.

Narrator: Suddenly a voice called out, and up rushed Tim, hopping and

skipping and turning somersaults as he came towards his

father and mother.

Tim: Hello, hello!

I’ve brought a friend to see you.

Ooh — but what’s

the matter?

Maria:

Thomas: The slugs are eating all the lettuce, Tim.

Tim: Oh, is that all?

My friend Thrush has just been wondering if you’d have

meat

for supper, and I said we only had lettuces, didn’t I Thrush?

Mr Thrush: Yes, Tim.

I think I can help you.

If you’d allow me, sir.

Just watch me.

Narrator: He gobbled up the slugs faster than you could count — baby

slugs, mother slugs, grandmother and great-grandmother slugs

— before they had time to take to their slimy heels.

Maria

and Thomas stood and watched in wonder at his huge appetite.

Thomas: Ho ho ho ho ho!

Come and have supper with us whenever you

like, Mr Thrush!

Tim: You’ll always be welcome, Mr Thrush.

Thomas: Yes indeed!

Mr Thrush:

Tomas: Aha!

Weer slakken!

Verteller: Ja, er waren de naaktslakken: baby's, moeders en grootmoeders,

behalve enorme dikke overgrootmoederslakken, allemaal wegeten

bij de sappige groene bladeren.

Maria: Oh Thomas, we moeten een paar vallen zetten, een paar slakkenvallen en vangen

het winkelcentrum.

Verteller: Zijn die slakken in de vallen gelopen?

Nee. Niet één.

Zij

lachten gewoon hun slijmerige lachjes...

Naaktslakken: Hur hur, hur hur, hur hur, hur hur!

Verteller: … en ging door met het eten van de sappige sla.

Maria: Oh lieve ik, wat zullen we doen?

Er is geen sla meer over

als kleine Tim thuiskomt.

Thomas: Ik weet het, ik heb een goed idee.

Ik schiet die varmints neer!

Maria: Tomas!

Thomas: Dat zal ik doen!

Ik schiet ze neer.

Verteller: Thomas kroop heel voorzichtig naar de sla en vuurde zijn

klein pistool.

Tomas:

Verteller: Maar vonden de slakken het erg?

Slakken: Hoera!

Verteller: Nee, zij niet.

Ze lachten meer dan ooit op hun slijmerige manier …

Naaktslakken: Hur hur, hur hur, hur hur!

Verteller: ... en ze aten alle erwten op, en toen draaiden ze zich om

en ging door met het eten van de sla.

Maria: Thomas, hoe gaat het met je?

We hebben geen sla

vertrokken als Tim thuiskomt!

Verteller: Ze huppelden bedroefd door de lange gang naar de keuken van hun huis.

En toen kreeg Maria een idee...

Verteller: De hebzuchtige slakken hieven hun hoofd op om te luisteren.

ze zwaaiden

hun dikke lichamen vrolijk en lachten hun slijmerige lach.

Naaktslakken: Hur hur hur hur!

Hier is zoete muziek op ons feest.

Hier is zoete muziek terwijl we eten.

Verteller: En toen lachten ze weer vrolijk op hun slijmerige manier...

Naaktslakken: Hur hur hur hur hur hur!

Verteller: … en ging verder met het eten van slablaadjes.

Naaktslakken: Hur hur hur!

Maria: Er zal niet eens een knabbeltje sla zijn als onze

kleine Tim komt thuis.

Verteller: Plots riep een stem, en Tim sprong op en huppelde naar boven

overslaan en salto's maken toen hij naar zijn toe kwam

vader en moeder.

Tim: Hallo, hallo!

Ik heb een vriend meegebracht om je te zien.

Ooh — maar wat is?

de materie?

Maria:

Thomas: De slakken eten alle sla op, Tim.

Tim: Oh, is dat alles?

Mijn vriend Lijster vroeg zich net af of je dat had gedaan?

vlees

voor het avondeten, en ik zei dat we alleen sla hadden, nietwaar? Spruw?

De heer Lijster: Ja, Tim.

Ik denk dat ik je kan helpen.

Als u het mij toestaat, meneer.

Kijk gewoon naar me.

Verteller: Hij slokte de slakken sneller op dan je kon tellen - schat

slakken, moederslakken, grootmoeders en overgrootmoeders slakken

— voordat ze tijd hadden om op hun slijmerige hakken te gaan staan.

Maria

en Thomas stond verbaasd te kijken naar zijn enorme eetlust.

Thomas: Ho ho ho ho!

Kom bij ons eten wanneer je maar wilt

zoals, meneer de lijster!

Tim: U bent altijd welkom, meneer Spruw.

Tomas: Ja inderdaad!

De heer Lijster: