The Crippled Lion - The Monkees

Slowly I walk through the gently falling rain.

I know that I will never pass this way again.

Never wondering why.

Teardrops chaffing my eyes.

Longing to be where the melted kisses fall.

Lingering and still, while quietly they tell their all.

Blue is the color of the sun,

And nothing stops when everything is done.

Now my whole world opens up in different lines and tunes

With highways making up the verse.

And then suddenly I see the light of something called the moon.

And though my path is planned, it’s not rehearsed.

So I move along to the next thing on the list

Knowing full well that some of them just don’t exist.

But I am finally alone.

And where my foot steps down is where it’s home.

So I move along to the next thing on the list

Knowing full well that some of them just don’t exist.

But I am finally alone.

And where my foot steps down is where it’s home.

Langzaam loop ik door de zacht vallende regen.

Ik weet dat ik deze kant nooit meer zal passeren.

Vraag me nooit af waarom.

Tranen schuren in mijn ogen.

Verlangen om te zijn waar de gesmolten kussen vallen.

Stil en stil, terwijl ze stilletjes alles vertellen.

Blauw is de kleur van de zon,

En niets stopt als alles klaar is.

Nu gaat mijn hele wereld open in verschillende regels en melodieën

Met snelwegen die het vers vormen.

En dan zie ik plotseling het licht van iets dat de maan wordt genoemd.

En hoewel mijn pad is gepland, is het niet geoefend.

Dus ik ga verder naar het volgende op de lijst

Heel goed wetende dat sommige van hen gewoon niet bestaan.

Maar ik ben eindelijk alleen.

En waar mijn voet naar beneden stapt, is waar hij thuis is.

Dus ik ga verder naar het volgende op de lijst

Heel goed wetende dat sommige van hen gewoon niet bestaan.

Maar ik ben eindelijk alleen.

En waar mijn voet naar beneden stapt, is waar hij thuis is.