The Good Earth - The Monkees

When I was a child and the road was dark and the way was long and alone,

My heart would lift as I turned the bend and saw the lights of home.

Now high above in a silent sky,

In a still and starry space,

A man looks down on the earth below,

And that blue and green and shining glow,

To him is the lights of home.

It’s the good earth, yes the good earth.

It’s a land of sun and rain and snow,

And mulberry trees and mistletoe,

And burning plains and raging seas,

And Sunday morning taking your ease,

Watching your children grow.

It’s the good earth, yes the good earth,

Where we fought and loved and killed and died,

And ruined and ravished the countryside,

But now, from a million miles away,

From another world that’s cold and gray,

Someone is able to look and say,

«That's the good earth.»

So isn’t it time we stopped the tears?

We’ve lived together for thousands of years,

And whether I’m wrong, and whether you’re right,

Whether you’re black, and whether I’m white,

One day we’ll stand on the edge of the world,

And someone will ask us the land of our birth,

And we’ll look into his eyes and quietly say:

«It's the good earth, yes the good earth.»

Why can’t we be good on the good earth?

Toen ik een kind was en de weg donker was en de weg lang en alleen,

Mijn hart zou een sprongetje maken als ik de bocht omsloeg en de lichten van thuis zag.

Nu hoog boven in een stille lucht,

In een stille en sterrenhemel,

Een man kijkt neer op de aarde beneden,

En die blauwe en groene en glanzende gloed,

Voor hem zijn de lichten van thuis.

Het is de goede aarde, ja de goede aarde.

Het is een land van zon en regen en sneeuw,

En moerbeibomen en maretak,

En brandende vlakten en woeste zeeën,

En zondagochtend rustig aan doen,

Je kinderen zien groeien.

Het is de goede aarde, ja de goede aarde,

Waar we vochten en liefhadden en doodden en stierven,

En verwoest en verkracht het platteland,

Maar nu, op een miljoen mijl afstand,

Van een andere wereld die koud en grijs is,

Iemand kan kijken en zeggen:

«Dat is de goede aarde.»

Dus wordt het niet tijd dat we de tranen stoppen?

We wonen al duizenden jaren samen,

En of ik het mis heb, en of jij gelijk hebt,

Of je nu zwart bent, en of ik wit ben,

Op een dag staan ​​we aan de rand van de wereld,

En iemand zal ons het land van onze geboorte vragen,

En we zullen hem in de ogen kijken en stilletjes zeggen:

«Het is de goede aarde, ja de goede aarde.»

Waarom kunnen we niet goed zijn op de goede aarde?