Carlisle Wheeling - The Monkees

In a long and involved conversation with myself

I saw a precious thing come into view

When I poured through the files taken off my mental shelf

I dusted off some memories of you

Then I thought about the times

When all the world was green

How the pheonix of our love first flapped its silver wings

All the urgency and passion of each new day as it happened

And how it all mellowed as it grew

I remember the times that our laughter would explode

And how you would turn to hide your smile

Then the hours of silence while the perfumed candle glowed

And both of us meandered on for miles

I remember the time I said I really had to go

I remember the tears that filled your eyes

Then I touched your hand and told you that it really was a lie

And though you never knew I did, I cried

It’s amazing how time can so softly change your ways

And make you look at things that can’t be seen

How the years that roll by can start you listening

Not just to what they say, but what they mean

So forgive me my dear if I seem preoccupied

If the razor edge of youth filled love is gone

But we’re both a little older, our relationship has grown

Not just in how it’s shaped, but how it’s shown

So forgive me my dear if I seem preoccupied

If the razor edge of youth filled love is gone

But we’re both a little older and our relationship has grown

Not just in how it’s shaped, but how it’s shown

In een lang en betrokken gesprek met mezelf

Ik zag iets kostbaars in beeld komen

Toen ik door de dossiers bladerde die van mijn mentale plank waren gehaald

Ik heb wat herinneringen aan jou afgestoft

Toen dacht ik aan de tijd

Toen de hele wereld groen was

Hoe de feonix van onze liefde voor het eerst met zijn zilveren vleugels klapperde

Alle urgentie en passie van elke nieuwe dag zoals hij is gebeurd

En hoe het allemaal zachter werd toen het groeide

Ik herinner me de keren dat ons gelach explodeerde

En hoe je je zou omdraaien om je glimlach te verbergen

Toen de uren van stilte terwijl de geparfumeerde kaars gloeide

En we dwaalden kilometers lang door

Ik herinner me de tijd dat ik zei dat ik echt moest gaan

Ik herinner me de tranen die je ogen vulden

Toen raakte ik je hand aan en vertelde je dat het echt een leugen was

En hoewel je nooit wist dat ik dat deed, huilde ik

Het is verbazingwekkend hoe de tijd je manieren zo zacht kan veranderen

En je laten kijken naar dingen die je niet kunt zien

Hoe de jaren die voorbij gaan, je kunnen laten luisteren

Niet alleen wat ze zeggen, maar ook wat ze bedoelen

Dus vergeef me mijn liefste als ik bezig lijk te zijn

Als de vlijmscherpe jeugdliefde is verdwenen

Maar we zijn allebei wat ouder, onze relatie is gegroeid

Niet alleen in hoe het is gevormd, maar ook hoe het wordt weergegeven

Dus vergeef me mijn liefste als ik bezig lijk te zijn

Als de vlijmscherpe jeugdliefde is verdwenen

Maar we zijn allebei wat ouder en onze relatie is gegroeid

Niet alleen in hoe het is gevormd, maar ook hoe het wordt weergegeven