Train Robbers' Wives - The Lucksmiths

Every second Saturday it’s off to Wormwood Scrubs

To sit within six inches of the man she loves

The visit’s twenty minutes

But it’s a whole day on the bus

Presses her fingers to the glass

And waits for twenty years to pass

But Renee’s remaining true

What else can she do?

Tried to take it on the chin

But god, it got her in the neck

She’s recognised in public

And in private she’s a wreck

Loves and marriages, loves and marriages

They can come apart like railway carriages

It’s not a bit like Frank Sinatra says

Train robbers' wives

For the best part of their lives…

For the worst part of their lives

Elke tweede zaterdag gaat het naar Wormwood Scrubs

Om binnen 15 centimeter van de man te zitten van wie ze houdt

Het bezoek duurt twintig minuten

Maar het is een hele dag in de bus

Drukt haar vingers tegen het glas

En wacht twintig jaar om te verstrijken

Maar Renee blijft trouw

Wat kan ze nog meer doen?

Geprobeerd om het op de kin te nemen

Maar god, het kreeg haar in de nek

Ze wordt in het openbaar herkend

En privé is ze een wrak

Liefdes en huwelijken, liefdes en huwelijken

Ze kunnen uit elkaar vallen als treinwagons

Het is niet een beetje zoals Frank Sinatra zegt

Vrouwen van treinrovers

Voor het grootste deel van hun leven...

Voor het slechtste deel van hun leven