The Town and the Hills - The Lucksmiths

The road is long and slow

The clouds are hanging low

About the shoulders of the hills

Where the shadow kills the light

Your face and hands are cold

And if I may make so bold

You could be made of marble, dear

That’s just what I fear

The stars are out tonight

The stillness of the light

The weight of shadows cast

Like pieces of the past

I’ve been told

That when our bones are old

The sea will rush this place

And wipe it clean

Listen to me this time

The city sand and lime

And skylarks long have left it’s streets

Where the darkness meets

The cold and empty lanes

Carried home in trains

The beery and the sore

The drunken and the poor

When was the last time you sang

Along with the bells as they rang

And people didn’t stop to stare?

Even if I could reconcile

The two of us for a quarter mile

I’m not convinced it would be

A good reason for us to depart

The highway, go back to the start

The longest road stretched below

Where the darkness meets

The river as it bends

Through the shadow wends

It’s way to unquiet seas

And when you feel the breeze, at last

When was the last time you sang

Along with the bells as they rang?

De weg is lang en langzaam

De wolken hangen laag

Over de schouders van de heuvels

Waar de schaduw het licht doodt

Je gezicht en handen zijn koud

En als ik zo brutaal mag zijn

Je zou van marmer kunnen zijn, schat

Dat is precies waar ik bang voor ben

De sterren zijn er vanavond

De stilte van het licht

Het gewicht van de geworpen schaduwen

Zoals stukjes van het verleden

Er is mij verteld

Dat wanneer onze botten oud zijn

De zee zal deze plek haasten

En veeg het schoon

Luister deze keer naar mij

Het stadszand en kalk

En veldleeuweriken hebben al lang zijn straten verlaten

Waar de duisternis samenkomt

De koude en lege lanen

In treinen naar huis vervoerd

Het bier en de pijn?

De dronkaards en de armen

Wanneer heb je voor het laatst gezongen?

Samen met de klokken zoals ze luidden

En mensen stopten niet om te staren?

Zelfs als ik het zou kunnen verzoenen

Wij tweeën voor een kwart mijl

Ik ben er niet van overtuigd dat het zou zijn

Een goede reden voor ons om te vertrekken

De snelweg, ga terug naar het begin

De langste weg strekte zich hieronder uit

Waar de duisternis samenkomt

De rivier zoals hij buigt

Door de schaduw wendt

Het is de weg naar onrustige zeeën

En als je de bries voelt, eindelijk

Wanneer heb je voor het laatst gezongen?

Samen met de klokken terwijl ze rinkelden?