Rue Something - The Lucksmiths

3am: three dozen or so friends we’d met hours ago

Filled a bar to capacity

You’d learned school French for a year

Ordered 36 beers

We all cheered your audacity

Asleep on the cubicle floor

We all tried the door

And assumed it was some fumbling junkie

Well, you had gone missing before for an hour or more

So it just hadn’t sunk in

If I knew then what I knew ten hours later

I would have waited

Bleary-eyed, freezing and shocked as they unscrewed the lock

You slurred «merci» then mercy

Kicked through the picturesque rain to the edge of the Seine

No one knew where you were

See, if I knew then what I knew ten hours later

I would have waited

Broken ribs hurt when you walk

Red chalk on wet café blackboards

Taxis slow and then go

Their red eyes looking back at you stumbling

You missed the bus, we lost touch

You don’t talk to me much

When you do it’s with kindness

The last time we met there were tears

You said «Mate, it’s been years

Can we leave this behind us?»

But I knew then what I know ten years later

I should have waited

Oh, the details don’t matter

It was such-and-such plaza

Some avenue, maybe

Rue something?

Rue something

3 uur 's nachts: ongeveer drie dozijn vrienden die we uren geleden hadden ontmoet

Vulde een balk tot capaciteit

Je hebt een jaar school Frans geleerd

36 biertjes besteld

We juichten je moed allemaal toe

In slaap op de celvloer

We hebben allemaal de deur geprobeerd

En nam aan dat het een onhandige junkie was

Nou, je was al een uur of langer vermist

Dus het drong gewoon niet tot me door

Als ik wist wat ik tien uur later wist

Ik zou hebben gewacht

Met tranen in de ogen, ijskoud en geschokt toen ze het slot losdraaiden

Je sprak 'merci' en daarna 'barmhartigheid'

Door de schilderachtige regen geschopt naar de rand van de Seine

Niemand wist waar je was

Kijk, als ik toen wist wat ik tien uur later wist

Ik zou hebben gewacht

Gebroken ribben doen pijn als je loopt

Rood krijt op natte caféborden

Taxi's vertragen en gaan dan

Hun rode ogen kijken je strompelend aan

Je hebt de bus gemist, we zijn elkaar uit het oog verloren

Je praat niet veel met me

Als je dat doet, doe je dat met vriendelijkheid

De laatste keer dat we elkaar ontmoetten waren er tranen

Je zei: "Mate, het is al jaren geleden"

Kunnen we dit achter ons laten?»

Maar ik wist toen wat ik tien jaar later weet

Ik had moeten wachten

Oh, de details doen er niet toe

Het was dat-en-dat plein

Een laan, misschien?

Ruis iets?

Rue iets