Pines - The Lucksmiths

Since July the 31st

When the winter did its worst

I’ve been pining for a place

Where sleep divides the days

And the ocean keeps those silences at bay

Late last night

I was woken by the murmuring

Of the insects and insomniacs outside

While you slept

I went through all my winter clothes

And quiet was the only thing I kept

With every passing day

Seems more difficult to say

And forgive me if I’m wrong

But you’ll forget me when I’m gone

Late last night

I was woken by the murmuring

Of the insects and insomniacs outside

But up til then

I was dreaming of the the pines along the promenade

The summer on my skin

It’s too long since I saw the sun arising

From the faint curve of an unbroken horizon

I don’t mean to suggest I’m getting older

But the city looks it’s best over my shoulder

Sinds 31 juli

Toen de winter het ergst deed

Ik snak naar een plek

Waar slaap de dagen verdeelt

En de oceaan houdt die stiltes op afstand

Gisteravond laat

Ik werd gewekt door het gemompel

Van de insecten en slapelozen buiten

Terwijl je sliep

Ik heb al mijn winterkleren doorzocht

En stil was het enige wat ik hield

Met elke voorbijgaande dag

Lijkt moeilijker om te zeggen

En vergeef me als ik het mis heb

Maar je vergeet me als ik weg ben

Gisteravond laat

Ik werd gewekt door het gemompel

Van de insecten en slapelozen buiten

Maar tot dan

Ik droomde van de dennen langs de promenade

De zomer op mijn huid

Het is te lang geleden dat ik de zon zag opkomen

Van de vage curve van een ononderbroken horizon

Ik wil niet suggereren dat ik ouder word

Maar de stad ziet er het beste uit over mijn schouder