From Macaulay Station - The Lucksmiths

I know by now

That no-one cheers up when told to

That it’s more the arms that hold you

Than whatever words are said

Of course I know

But you can’t blame me for trying

I could hardly hear you crying

For the traffic overhead

There will come a time

When there will come a train

To take us somewhere else

You figured out

You needn’t break a promise

For it to be dishonest

For you to be undone

But spare yourself the self-recriminations

And summon all your patience

For the summer still to come

'Cause there will come a time

When there will come a train

To take us somewhere else

Far away from the factory shells

And the shades of grey

From the pools of piss and the broken glass

Underneath the overpass

From the rush-hour roar and the nagging rain

There will come a time

There will come a train…

Ik weet het inmiddels

Dat niemand opvrolijkt als dat wordt gezegd

Dat het meer de armen zijn die je vasthouden

Dan welke woorden er ook worden gezegd

Natuurlijk weet ik dat

Maar je kunt het me niet kwalijk nemen dat ik het probeer

Ik kon je bijna niet horen huilen

Voor de verkeersoverhead

Er komt een tijd

Wanneer komt er een trein?

Om ons ergens anders heen te brengen

Je hebt het ontdekt

U hoeft een belofte niet te breken

Om oneerlijk te zijn

Voor u om ongedaan te worden gemaakt

Maar bespaar jezelf de zelfverwijten

En roep al je geduld op

Voor de zomer die nog moet komen

Want er zal een tijd komen

Wanneer komt er een trein?

Om ons ergens anders heen te brengen

Ver weg van de fabrieksschalen

En de grijstinten

Van de plassen van pis en het gebroken glas

Onder het viaduct

Van het spitsuur en de zeurende regen

Er komt een tijd

Er komt een trein...