Camera-Shy - The Lucksmiths

Here’s me in 1981

Squinting into a sinking sun

Ankle-deep in the Pacific

In the foreground are my friends

Grinning madly at the lens

They look heliolithic

Again in 1993

A Polaroid you took of me

In a long-forgotten loungeroom

A hand outstretched before my face

The nervous smile, the downcast gaze

I didn’t know myself around you

You seem surprised

And I see why:

You just realised I’m camera shy

So if it’s not too much to ask

Let’s just let the moment pass

I have no wish to be reminded

Of just how awkward I can be

Please don’t point that thing at me

Your eyes are widening behind it

You seem surprised

And I see why:

You just realised I’m camera shy

Hier ben ik in 1981

In een ondergaande zon loensen

Enkeldiep in de Stille Oceaan

Op de voorgrond staan ​​mijn vrienden

Grijnzend naar de lens

Ze zien er heliolithisch uit

Opnieuw in 1993

Een polaroid die je van me hebt genomen

In een lang vergeten loungeruimte

Een hand uitgestrekt voor mijn gezicht

De nerveuze glimlach, de neergeslagen blik

Ik kende mezelf niet bij jou in de buurt

Je lijkt verrast

En ik begrijp waarom:

Je realiseert je net dat ik cameraschuw ben

Dus als het niet te veel gevraagd is

Laten we het moment gewoon voorbij laten gaan

Ik wil er niet aan herinnerd worden

Van hoe ongemakkelijk ik kan zijn

Richt dat ding alsjeblieft niet op mij

Je ogen worden groter erachter

Je lijkt verrast

En ik begrijp waarom:

Je realiseert je net dat ik cameraschuw ben