Rare Auld Times - The High Kings

Raised on songs and stories, heroes of renown

The passing tales and glories that once was Dublin Town

The hallowed halls and houses, the haunting childrens' rhymes

That once was part Dublin in the rare auld times

Ring-a-ring-a-rosey, as the light declines

I remember Dublin City in the rare auld times

My name it is Sean Dempsey, as Dublin as can be

Born hard and late in Pimlico, in a house that ceased to be

By trade I was a cooper, lost out to redundancy

Like my house that fell to progress, my trade’s a memory

And I courted Peggy Dignam, as pretty as you please

A rogue and a child of Mary, from the rebel Liberties

I lost her to a student chap, with skin as black as coal

When he took her off to Birmingham, she took away my soul

The years have made me bitter, the gargle dims me brain

For Dublin keeps on changing, and nothing seems the same

The Pillar and the Met have gone, the Royal long since pulled down

As the grey unyielding concrete, makes a city of my town

So fare thee well sweet Anna Liffey, I can no longer stay

And watch the new glass cages, spring up along the quay

My mind’s too full of memories, too old to hear new chimes

And once was part of Dublin, in the rare auld times

Opgegroeid met liedjes en verhalen, helden van bekendheid

De voorbijgaande verhalen en glorie die ooit Dublin Town was

De heilige zalen en huizen, de beklijvende kinderrijmpjes

Dat was ooit een deel van Dublin in de zeldzame oude tijden

Ring-a-ring-a-rosey, als het licht afneemt

Ik herinner me Dublin City in de zeldzame oude tijden

Mijn naam, het is Sean Dempsey, zo Dublin als maar kan

Hard en laat geboren in Pimlico, in een huis dat ophield te bestaan

Door beroep was ik een kuiper, verloren aan redundantie

Net als mijn huis dat in verval raakte, is mijn beroep een herinnering

En ik heb Peggy Dignam het hof gemaakt, zo mooi als je wilt

Een schurk en een kind van Mary, van de rebel Liberties

Ik verloor haar aan een studente, met een huid zo zwart als kolen

Toen hij haar meenam naar Birmingham, nam ze mijn ziel mee

De jaren hebben me bitter gemaakt, het gorgelen verduistert me hersenen

Want Dublin blijft veranderen, en niets lijkt meer hetzelfde

De Pillar en de Met zijn verdwenen, de Royal is allang afgebroken

Als het grijze, onverzettelijke beton een stad van mijn stad maakt

Het ga je goed lieve Anna Liffey, ik kan niet langer blijven

En kijk naar de nieuwe glazen kooien die opspringen langs de kade

Mijn hoofd zit te vol met herinneringen, te oud om nieuwe klokken te horen

En ooit maakte deel uit van Dublin, in de zeldzame oude tijden