Partner In Crime - The Gentle Waves

It happened in the summer, not so very long ago

It was so warm and humid Elsie would go down to the old wood and pray for the

wind to come

She had a friend who swore you could evoke the angels simply by prayer

She said «There are angels for every desire but you must believe,

you have to believe»

So by the time the sun was buried along with the stale air a plan had formed

very clearly in her mind

She was a lonely girl of around twenty or so, and as she knelt down to pray in

the old wood under the town, her heart would beg and plead

I desire a partner in crime

I’ve grown tired of endless crying

I desire a partner in crime

I’ve grown tired of endless crying

Crying for nothing

And the roses hung their weary heads like people do when they are heavy

And without hope.

The seasons passed January, February under the trees

And there were tulips amongst the firs.

Elsie was twenty-three twenty-four

Twenty-five and the underpass was dark and dense with light at the seams

Where the trees were broken and the branches were reaching out for they

Had witnessed her prayers, and there was promise in the wind, a promise

Of better things

I desire a partner in crime

I’ve grown tired of endless crying

I desire a partner in crime

I’ve grown tired of endless crying

Crying for nothing

The years flowed on and on like the wine that celebrated marriages of friends

and sisters

Elsie began to think that even if her wish materialized she could not sacrifice

a life that was so familiar

Lonely, sad with an almost religious quality

She remembered times spent in the old wood deep in prayer

Aching, begging — thinking her heart might burst.

Her friend had moved away

unannounced

She’d disappeared.

There was no belief.

And longer and longer there was less to

give.

Less love to give

Of course there’d been lovers but nothing close to what she’d hoped for

Before she’d felt electricity swelling in her palms — but not now

Limp and hopeless life continued but it wasn’t really living

All she’d ever dreamed wished and yearned for had been stolen and shot down

And the sky it echoed a warning

And eternity was calling

And the sky it echoed a warning

And eternity was calling

Calling for nothing

Het gebeurde in de zomer, nog niet zo heel lang geleden

Het was zo warm en vochtig dat Elsie naar het oude bos ging om te bidden voor de

wind die komt

Ze had een vriend die zwoer dat je de engelen kon oproepen door te bidden

Ze zei: "Er zijn engelen voor elk verlangen, maar je moet geloven,

je moet geloven"

Dus tegen de tijd dat de zon samen met de muffe lucht werd begraven, had zich een plan gevormd

heel duidelijk in haar gedachten

Ze was een eenzaam meisje van een jaar of twintig, en terwijl ze neerknielde om te bidden in

het oude bos onder de stad, haar hart zou smeken en smeken

Ik wens een partner in crime

Ik ben het eindeloos huilen beu geworden

Ik wens een partner in crime

Ik ben het eindeloos huilen beu geworden

Huilen voor niets

En de rozen lieten hun vermoeide hoofden hangen zoals mensen doen als ze zwaar zijn

En zonder hoop.

De seizoenen verstreken januari, februari onder de bomen

En er waren tulpen tussen de sparren.

Elsie was drieëntwintig vierentwintig

Vijfentwintig en de onderdoorgang was donker en dicht met licht in de naden

Waar de bomen waren gebroken en de takken naar hen reikten

Was getuige geweest van haar gebeden, en er was een belofte in de wind, een belofte

Van betere dingen

Ik wens een partner in crime

Ik ben het eindeloos huilen beu geworden

Ik wens een partner in crime

Ik ben het eindeloos huilen beu geworden

Huilen voor niets

De jaren vloeiden als de wijn die huwelijken van vrienden vierde

en zussen

Elsie begon te denken dat zelfs als haar wens zou uitkomen, ze niet kon offeren

een leven dat zo vertrouwd was

Eenzaam, verdrietig met een bijna religieuze kwaliteit

Ze herinnerde zich de tijd die ze doorbracht in het oude bos diep in gebed

Pijnlijk, smekend - denkend dat haar hart zou kunnen barsten.

Haar vriend was verhuisd

onaangekondigd

Ze was verdwenen.

Er was geen geloof.

En steeds langer was er minder te doen

verlenen.

Minder liefde om te geven

Natuurlijk waren er geliefden, maar niets kwam in de buurt van wat ze had gehoopt

Voordat ze de elektriciteit in haar handpalmen voelde opzwellen, maar nu niet

Het slappe en hopeloze leven ging door, maar het was niet echt leven

Alles waar ze ooit van had gedroomd en waar ze naar verlangde, was gestolen en neergeschoten

En de lucht weergalmde een waarschuwing

En de eeuwigheid riep

En de lucht weergalmde een waarschuwing

En de eeuwigheid riep

Bellen voor niets