The Newry Highway Man - The Dubliners

In Newry Town I was bred and born

In Steven’s Green now I’ll die in scorn

I served my time to the saddling trade

But I turned out to be, I turned out to be a roving blade

At seventeen I took a wife

I loved her dearly as I love life

And for to keep both fine and gay

I took to robbing, I took to robbing on the King’s highway

I never robbed any poor man yet

Nor any tradesman has cause to fret

I rob the lords and their ladies bright

I take their jewels, I take their jewels to my heart’s delight

To Covent Garden I make my way

With my dear wife for to see the play

Lord Fielding’s corps they did me pursue

And I was taken, I was taken by that cursed crew

My father cried, «Oh, my darling son»

My wife she wept and said, «I'm undone»

My mother tore her white locks and cried

«'Twas in the cradle, 'twas in the cradle that he should have died.»

And when I’m dead and in my grave

A flashy funeral pray let me have

With six bold highwaymen to carry me

Give them good broadswords, good broadswords and liberty

Six pretty maidens to bear my pall

Give them white ribbons and garlands all

For when I’m dead, aye they’ll speak the truth

He was a wild and a wicked youth

In Newry Town ben ik gefokt en geboren

In Steven's Green zal ik nu in minachting sterven

Ik heb mijn tijd gediend in de zadelhandel

Maar ik bleek te zijn, ik bleek een zwervend mes te zijn

Op mijn zeventiende nam ik een vrouw

Ik hield zielsveel van haar zoals ik van het leven hou

En om zowel fijn als homo te houden

Ik begon te beroven, ik begon te beroven op de snelweg van de koning

Ik heb nog nooit een arme man beroofd

Geen enkele handelaar hoeft zich zorgen te maken

Ik beroof de heren en hun dames slim

Ik neem hun juwelen, ik neem hun juwelen mee naar mijn hartenlust

Naar Covent Garden ga ik op weg

Met mijn lieve vrouw om het toneelstuk te zien

Lord Fielding's corps hebben ze mij nagestreefd

En ik werd meegenomen, ik werd meegenomen door die vervloekte bemanning

Mijn vader riep: "O, mijn lieve zoon"

Mijn vrouw huilde en zei: «Ik ben ongedaan gemaakt»

Mijn moeder scheurde haar witte lokken en huilde

"Het was in de wieg, het was in de wieg dat hij had moeten sterven."

En als ik dood ben en in mijn graf

Een flitsende begrafenis, laat me alsjeblieft hebben

Met zes brutale struikrovers om me te dragen

Geef ze goede slagzwaarden, goede slagzwaarden en vrijheid

Zes mooie meisjes om mijn maatje te dragen

Geef ze allemaal witte linten en slingers

Want als ik dood ben, zullen ze de waarheid spreken

Hij was een wilde en slechte jongen