The Rocky Road to Dublin - The Dubliners

In the merry month of June

From me home I started,

Left the girls of Tuam so sad

And broken hearted,

Saluted father dear,

Kissed me darling mother,

Drank a Pint of beer,

Me grief and tears to smother,

Then off to reap the Corn,

Leave where I was born,

Cut a Stout Black thorn

To banish ghosts and goblins;

Bought a pair of brogues

Rattling o’er the bogs

And frightening all the dogs

On the rocky road to Dublin.

One, Two, Three four, Five,

Hunt the Hare

And turn her down the rocky road

And all the way to Dublin,

Whack follow de rah!

In Mullingar that night

I rested limbs so weary,

Started by daylight

Next morning blithe and early,

Took a drop of pure

To keep me heart from sinking;

That’s a Paddy’s cure

Whenever he’s on drinking.

See the lassies smile,

Laughing all the while

At me curious style,

It would set your heart a bubbling'

Asked me was I hired, wages

I required, I was almost tired

Of the rocky road to Dublin.

One, Two, Three four, Five…

In de vrolijke maand juni

Bij mij thuis begon ik,

Liet de meisjes van Tuam zo verdrietig achter

En gebroken van hart,

Gegroet lieve vader,

Kuste me lieve moeder,

Dronk een pint bier,

Me verdriet en tranen om te smoren,

Dan op weg om het koren te oogsten,

Verlaat waar ik ben geboren,

Snijd een stevige zwarte doorn

Om geesten en kobolden te verbannen;

Een paar brogues gekocht

Rammelend over de moerassen

En alle honden bang maken

Op de rotsachtige weg naar Dublin.

Een twee drie vier vijf,

jagen op de haas

En stuur haar de rotsachtige weg af

En helemaal naar Dublin,

Whack volg de rah!

Die avond in Mullingar

Ik rustte ledematen zo vermoeid,

Begonnen bij daglicht

De volgende ochtend vrolijk en vroeg,

Nam een ​​druppel pure

Om te voorkomen dat mijn hart zinkt;

Dat is de remedie van Paddy

Wanneer hij aan het drinken is.

Zie de lassies glimlachen,

De hele tijd lachen

Bij mij nieuwsgierige stijl,

Het zou je hart doen borrelen

Vroeg me was ik aangenomen, lonen?

Ik vereiste, ik was bijna moe

Van de rotsachtige weg naar Dublin.

Een twee drie vier vijf…