The Ballad of St. Anne's Reel - The Dubliners

He was stranded in some tiny town

On fair Prince Edward Isle

Awaitin' for a ship to come and find him

A one-horse place, a friendly face

Some coffee and a tiny trace

Of fiddlin' in the distance far behind him

A dime across the counter then

A shy hello, a brand new friend

A walk along the street in the wintry weather

A yellow light, an open door

And a welcome friend, there’s room for more

And then they’re standing there inside together

He said I’ve heard that tune before somewhere

But I can’t remember when

Was it on some other friendly shore

Or did I hear it on the wind

Was it written on the sky above

I think I heard it from someone I loved

But I never heard it sound so sweet since then

Now his feet begin to tap

A little boy says I’ll take your hat

He’s caught up in the magic of her smile

And leap the heart inside him went

And off across the floor he sent

His clumsy body graceful as a child

He said there’s magic in the fiddler’s arm

There’s magic in this town

There’s magic in the dancers' feet

And the way they put them down

People smilin' everywhere

Boots and ribbons, locks of hair

And laughter and old blue suits and easter gowns

Now the sailors' gone, the room is bare

The old piano settin' there

Someone’s hat’s left hanging on the rack

And empty chairs, the wooden floor

That feels the touch of shoes no more

Awaitin' for the dancers to come back

And the fiddle’s in the closet

Of some daughter of the town

The strings are broke and the bow is gone

And the cover’s buttoned down

But sometimes on December nights

When the air is cold and the wind is right

There’s a melody that passes through this town

Hij was gestrand in een klein stadje

Op de beurs Prince Edward Isle

Wachten op een schip om hem te komen zoeken

Een plek voor één paard, een vriendelijk gezicht

Wat koffie en een klein spoortje

Of friemelen in de verte ver achter hem

Een dubbeltje over de toonbank dan

Een verlegen hallo, een gloednieuwe vriend

Een wandeling over de straat bij winters weer

Een geel licht, een open deur

En een welkome vriend, er is ruimte voor meer

En dan staan ​​ze daar samen binnen

Hij zei dat ik dat deuntje eerder ergens had gehoord

Maar ik weet niet meer wanneer

Was het op een andere vriendelijke kust?

Of hoorde ik het op de wind?

Is het in de lucht erboven geschreven?

Ik denk dat ik het heb gehoord van iemand van wie ik hield

Maar ik heb het sindsdien nooit meer zo lief horen klinken

Nu beginnen zijn voeten te tikken

Een kleine jongen zegt dat ik je hoed zal nemen

Hij is gevangen in de magie van haar glimlach

En sprong het hart in hem ging

En over de vloer stuurde hij

Zijn onhandige lichaam gracieus als een kind

Hij zei dat er magie in de arm van de violist zit

Er is magie in deze stad

Er zit magie in de voeten van de dansers

En de manier waarop ze ze neerlegden

Mensen lachen overal

Laarzen en linten, haarlokken

En gelach en oude blauwe pakken en paasjurken

Nu de matrozen weg zijn, is de kamer kaal

De oude piano die daar staat

Er hangt nog iemands hoed aan het rek

En lege stoelen, de houten vloer

Dat voelt de aanraking van schoenen niet meer

Wachten op de dansers om terug te komen

En de viool ligt in de kast

Van een dochter van de stad

De snaren zijn kapot en de boog is weg

En de hoes is dichtgeknoopt

Maar soms op decemberavonden

Als de lucht koud is en de wind goed staat

Er is een melodie die door deze stad gaat