The Ferryman - Patsy Watchorn, The Dubliners

Oh the little boats are gone from the breast of Anna Liffey

The ferrymen are stranded on the quay

Sure the Dublin docks are dying and a way of life is gone

And Molly it was part of you and me

Where the strawberry beds sweep down to the Liffey

You kiss away the worries from my brow

I love you well today and I love you more tomorrow

If you ever loved me Molly love me now

'Twas the only job I know, it was hard but never lonely

The Liffey ferry made a man of me

Now it’s gone without a whisper half forgotten even now

And it’s over, Molly, over can’t you see

Where the strawberry beds…

Now I’ll tend the yard and spend my days in talkin'

Hear them whisper Charlie’s on the dole

But Molly we’re still livin' and darling we’re still young

And the river never owned me heart and soul

Where the strawberry beds…

Oh, de bootjes zijn verdwenen uit de borst van Anna Liffey

De veermannen zijn gestrand op de kade

Natuurlijk sterven de dokken van Dublin uit en is een manier van leven verdwenen

En Molly, het was een deel van jou en mij

Waar de aardbeienbedden naar de Liffey vegen

Je kust de zorgen van mijn voorhoofd

Ik hou heel veel van je vandaag en ik hou morgen nog meer van je

Als je ooit van me hield, houdt Molly nu van me

'Het was de enige baan die ik ken, het was moeilijk maar nooit eenzaam'

De veerboot van Liffey maakte een man van mij

Nu is het voorbij zonder een fluistering, zelfs nu half vergeten

En het is voorbij, Molly, voorbij kan je het niet zien

Waar de aardbeienbedden…

Nu zal ik de tuin verzorgen en mijn dagen doorbrengen met praten

Hoor ze fluisteren Charlie's on the dole

Maar Molly, we leven nog en schat, we zijn nog jong

En de rivier heeft me nooit met hart en ziel bezeten

Waar de aardbeienbedden…