Dawn's Highway - Jim Morrison, The Doors

Indians scattered on dawn’s highway bleeding

Ghosts crowd the young child’s fragile eggshell mind.

Me and my -ah- mother and father — and a grandmother and a grandfather — were driving through

the desert, at dawn, and a truck load of Indian

workers had either hit another car, or just — I don’t

know what happened — but there were Indians scattered

all over the highway, bleeding to death.

So the car pulls up and stops.

That was the first time

I tasted fear.

I musta’been about four — like a child is like a flower, his head is just floating in the

breeze, man.

The reaction I get now thinking about it, looking

back — is that the souls of the ghosts of those dead

Indians… maybe one or two of 'em…were just

running around freaking out, and just leaped into my soul.

And they’re still in there.

Indians scattered on dawn’s highway bleeding

Ghosts crowd the young child’s fragile eggshell mind.

Blood in the streets in the town of New Haven

Blood stains the roofs and the palm trees of Venice

Blood in my love in the terrible summer

Bloody red sun of Phantastic L.A.

Blood screams her brain as they chop off her fingers

Blood will be born in the birth if a nation

Blood is the rose of mysterious union

Blood on the rise, it’s following me.

Indian, Indian what did you die for?

Indian says, nothing at all.

Indianen verspreid over de snelweg van de dageraad bloeden

Geesten verdringen de fragiele eierschaalgeest van het jonge kind.

Ik en mijn -ah- moeder en vader - en een grootmoeder en een grootvader - reden door

de woestijn, bij zonsopgang, en een vrachtwagenlading Indiase

arbeiders hadden ofwel een andere auto geraakt, of gewoon — ik niet

weet wat er is gebeurd, maar er waren indianen verspreid

overal op de snelweg, doodbloedend.

Dus de auto trekt op en stopt.

Dat was de eerste keer

Ik proefde angst.

Ik moet ongeveer vier zijn geweest - zoals een kind is als een bloem, zijn hoofd zweeft gewoon in de

wind, kerel.

De reactie die ik nu krijg als ik eraan denk, op zoek naar

terug — is dat de zielen van de geesten van de doden

Indianen... misschien waren een of twee van hen... gewoon...

in paniek rondrennen, en sprong gewoon in mijn ziel.

En ze zijn er nog steeds.

Indianen verspreid over de snelweg van de dageraad bloeden

Geesten verdringen de fragiele eierschaalgeest van het jonge kind.

Bloed in de straten in de stad New Haven

Bloed bevlekt de daken en de palmbomen van Venetië

Bloed in mijn liefde in de vreselijke zomer

Bloedrode zon van Phantastic L.A.

Bloed schreeuwt om haar hersenen als ze haar vingers afhakken

Bloed zal bij de geboorte worden geboren als een natie

Bloed is de roos van mysterieuze vereniging

Bloed stijgt, het volgt me.

Indiaas, Indiaas, waar ben je voor gestorven?

Indiaan zegt, helemaal niets.