A Life of Possibilities - The Dismemberment Plan

You dig down underground now

Through the soil, through the cooling clay

As the din fades above you

You’re moving

You’re secret

You’re nowhere

It’s all good

And no lights lead you onwards

No signs point you on your way

You’re just earth in all directions

It’s endless

It’s mapless

No compass

No north star

You’re all gone 'cause they can’t find you

You’re lost 'cause they don’t know the way

They blame themselves, they blame each other

They’re angry

They’re sorry

They’re worried

You don’t care

The shovels scrape somewhere up there

They just want to know if you’re okay

Morse code tapped with hammers

You hear it You know it Ignore it You’re on your way

Oh, but some point, oh, you’ve got to come up for air

You wipe the rocks and mud and dirt out of your hair

You’re blind and queasy with a growing sense of despair

You don’t know anyone

You look around trying to find someone you know

You put your hand up in the air, you kinda wave hello

But if they do care, oh, they’re not letting it show

This can’t be new to you

There’s a feeling coming back, connected by one thread

It’s pulling at your hands like a spider web

Like a kite that isn’t there

If it’s a life of possibilities that pulls you away

That claws and tears and challenges you to stay, well, then

If it’s a life of possibilities that you’ve got to live

Then don’t be surprised when they don’t remember you

Or simply don’t want to, yeah yeah yeah

Je graaft nu ondergronds

Door de grond, door de verkoelende klei

Terwijl het lawaai boven je wegsterft

Je gaat verhuizen

Je bent geheim

Je bent nergens

Het is al goed

En geen lichten leiden je verder

Geen borden wijzen je op weg

Je bent gewoon aarde in alle richtingen

Het is eindeloos

Het is kaartloos

Geen kompas

Geen noordster

Jullie zijn allemaal weg omdat ze je niet kunnen vinden

Je bent verdwaald omdat ze de weg niet weten

Ze geven zichzelf de schuld, ze geven elkaar de schuld

Ze zijn boos

Het spijt ze

Ze maken zich zorgen

Het kan je niet schelen

De schoppen schrapen ergens daarboven

Ze willen gewoon weten of je in orde bent

Morsecode getikt met hamers

Je hoort het Je weet het Negeer het Je bent onderweg

Oh, maar op een gegeven moment, oh, je moet komen voor lucht

Je veegt de rotsen, modder en vuil uit je haar

Je bent blind en misselijk met een groeiend gevoel van wanhoop

Je kent niemand

Je kijkt om je heen en probeert iemand te vinden die je kent

Je steekt je hand in de lucht, je zwaait een beetje hallo

Maar als het ze iets kan schelen, oh, dat laten ze niet merken

Dit kan niet nieuw voor je zijn

Er komt een gevoel terug, verbonden door één draad

Het trekt aan je handen als een spinnenweb

Als een vlieger die er niet is

Als het een leven van mogelijkheden is dat je wegtrekt

Dat klauwt en scheurt en daagt je uit om te blijven, nou, dan

Als het een leven van mogelijkheden is dat je moet leven

Wees dan niet verbaasd als ze je niet meer herinneren

Of gewoon niet willen, yeah yeah yeah