To The Key Of Evergreen - The Devil Wears Prada

You hang your hand out the car window.

We travel by the roadway’s hum.

See the signs pass.

Watch the fields go by.

Every mailbox.

Every streetlight.

Right here with me: exist amongst the wheat.

Amidst the leaves you watch listlessly.

To the key of evergreen, I listen to the whisper.

We’ll climb the mountains before we meet the sea.

The rain will stop eventually.

I’ll drive slow across black ice

And you’ll be safe to rest your eyes.

Soon enough the sun will go down;

but it’s no bother, I’m not tired.

It’s no bother.

I’m not tired.

I’m not tired.

We’ll climb the mountains before we meet the sea.

The rain will stop eventually.

I’ll drive slow across black ice

And you’ll be safe to rest your eyes.

We’ll climb the mountains before we meet the sea.

The rain will stop eventually.

I’ll drive slow across black ice

And you’ll be safe to rest your eyes.

My lovely…

My lovely…

You’ll be safe to rest your eyes.

Je hangt je hand uit het autoraam.

We reizen door het geroezemoes van de rijbaan.

Zie de borden passeren.

Kijk hoe de velden voorbijgaan.

Elke brievenbus.

Elke straatlantaarn.

Hier bij mij: bestaan ​​tussen de tarwe.

Tussen de bladeren kijk je lusteloos toe.

Naar de sleutel van evergreen luister ik naar het gefluister.

We zullen de bergen beklimmen voordat we de zee ontmoeten.

De regen stopt uiteindelijk.

Ik rijd langzaam over ijzel

En je kunt veilig je ogen laten rusten.

Binnenkort gaat de zon onder;

maar het is niet erg, ik ben niet moe.

Het is geen moeite.

Ik ben niet moe.

Ik ben niet moe.

We zullen de bergen beklimmen voordat we de zee ontmoeten.

De regen stopt uiteindelijk.

Ik rijd langzaam over ijzel

En je kunt veilig je ogen laten rusten.

We zullen de bergen beklimmen voordat we de zee ontmoeten.

De regen stopt uiteindelijk.

Ik rijd langzaam over ijzel

En je kunt veilig je ogen laten rusten.

Mijn lieve...

Mijn lieve...

U kunt veilig uw ogen laten rusten.