And the Sentence Trails Off... - The Devil Wears Prada

Hold diamonds to the sun.

Sparkling misconception.

Statement:

«We're the ones that aren’t afraid to die."Ashes.

After this battle we laugh at the thought of innocence.

«Remorse!"I scream for.

Pride roses platinum gold rubies.

A transparent portrait.

The grave widens and the masses are mindlessly marching to the necropolis.

There is no mystery here.

Nothing to grasp but adjacent bodies.

The cessation movement is synchronized.

Emotional poorness cannot be hidden by ivory.

We can’t let this come between us.

Here I lie myself down.

I surrender.

At what i’ve done,

I’m ashamed.

On this raised platform I compose the memoir of unworthiness.

Drunken with the spirits of Godlessness.

Spirits of doom.

Devil jaws on your throat.

Onward period die.

Emeralds hold no hope.

(Hope yeah)

Houd diamanten voor de zon.

Sprankelende misvatting.

Uitspraak:

"Wij zijn degenen die niet bang zijn om te sterven." As.

Na deze strijd lachen we om de gedachte aan onschuld.

"Berouw!" schreeuw ik om.

Trots rozen platina gouden robijnen.

Een transparant portret.

Het graf wordt groter en de massa marcheert gedachteloos naar de necropolis.

Er is hier geen mysterie.

Niets anders dan aangrenzende lichamen.

De stopbeweging wordt gesynchroniseerd.

Emotionele zwakheid kan niet worden verborgen door ivoor.

We kunnen dit niet tussen ons laten komen.

Hier ga ik liggen.

Ik geef me over.

Bij wat ik heb gedaan,

Ik schaam me.

Op dit verhoogde platform componeer ik de memoires van onwaardigheid.

Dronken van de geesten van goddeloosheid.

Geesten van onheil.

Duivel kaken op je keel.

Verdere periode sterft.

Smaragden bieden geen hoop.

(Hoop ja)