The Yonder Beckons - The Devil's Blood

Long have I waited for the hour to strike

For the stars to grow tired and fall

Since the birth of the Earth have I waited

For the sands of its time to run low but tonight I shall wait no more

I’m leaving now on a trail to sulphur and salt

Yes, I’m leaving to the havens where all things known halt

The yonder beckons, the twilight oceans call

To forbidden shores I’ll set my course

I’ve seen enough of your little world

How it helplessly in the darkness twirls

But from the roaring depths beyond the known

My maker calls, it’s time to go

I’m leaving now, the sun is sinking in the west

Yes, I’m leaving, to hell with all the rest

The yonder beckons, the twilight oceans call

Towards forbidden shores I’ll set my course

The winds of Apep are upon my sail

From beneath the waves I hear the old ones sing their song

And in the distance now the seventh lighthouse burn

That is where the oceans end and that is where I yearn

There begins a journey long past the seventh and ever on

The yonder beckons, I can hear its roaring wail

From the starless spheres of nothing

Where the serpent lets loose its tail

Lang heb ik gewacht op het uur om toe te slaan

Voor de sterren om moe te worden en te vallen

Sinds de geboorte van de aarde heb ik gewacht

Voor het zand van zijn tijd om op te raken, maar vanavond zal ik niet meer wachten

Ik vertrek nu op een pad naar zwavel en zout

Ja, ik vertrek naar de havens waar alle bekende dingen stoppen

Het ginds wenkt, de schemering oceanen roepen

Naar verboden kusten zet ik mijn koers

Ik heb genoeg van je kleine wereld gezien

Hoe het hulpeloos in de duisternis ronddraait

Maar uit de brullende diepten voorbij het bekende

Mijn maker belt, het is tijd om te gaan

Ik vertrek nu, de zon zakt in het westen

Ja, ik vertrek, naar de hel met de rest

Het ginds wenkt, de schemering oceanen roepen

Op weg naar verboden kusten zal ik mijn koers bepalen

De winden van Apep zijn op mijn zeil

Van onder de golven hoor ik de ouden hun lied zingen

En in de verte brandt nu de zevende vuurtoren

Dat is waar de oceanen eindigen en dat is waar ik naar verlang

Er begint een reis lang na de zevende en altijd verder

Het ginds wenkt, ik kan zijn brullende gejammer horen

Vanuit de sterloze sferen van niets

Waar de slang zijn staart loslaat