The Thousandfold Epicentre - The Devil's Blood

I am nothing, I am no thing, I am not incessantly

Not of the sun;

nor the moon, nor of the stars… immeasurably

Not without me, nor within me, nothing sees… inwardly

I will not sleep, I will not wake, I will not rest… impatiently

Oh Pralaya!

Let the thousand suns disperse

Free us, free us, free us from the chains of the universe

Rouse our minds from sleep and raise our heads in scorn

For when He walks we rise and we shall sleep no more

With all my heart I curse you whom I love so much

Your emphatic malediction, how I hunger for its touch

I bow down at your altar, the wasteland of my soul

For I shall abound in pleasure and I shall hide my goal

Out of the many comes the One

To lay waste the all and return to the None

I call your name: Devil of a thousand faces

Burning point!

Oh endless disjoint

Great and pristine provider

Of nothingness and death

Oh how the wolves are now howling

They plead for rape and grim demise

And becoming them I left my body

In the night’s blood-haunted eyes

Only a coward stands in sunlight

On the shores of God’s forbidden streams

So spread your wings, oh Samael

And darken this beggar’s dream

And make him slither through the river

As the snake did through the tree

He prepared a gate for all of us

And we await the final key

Blessed be!

From the branches of Death’s tree

The fruit is finally falling down

And the Harvester is free

Oh Pralaya!

Let the thousand suns disperse

Free us, free us, free us from the chains of the universe

And no more progression and no more duration

Now make the clock to break and the heavens cry for time

…nothingness and death!

Ik ben niets, ik ben niets, ik ben niet onophoudelijk

Niet van de zon;

noch de maan, noch van de sterren... onmetelijk

Niet zonder mij, noch in mij, niets ziet... innerlijk

Ik zal niet slapen, ik zal niet wakker worden, ik zal niet rusten... ongeduldig

Oh Pralaya!

Laat de duizend zonnen zich verspreiden

Bevrijd ons, bevrijd ons, bevrijd ons van de ketenen van het universum

Wek onze geest uit de slaap en hef ons hoofd op met minachting

Want als Hij loopt, staan ​​we op en slapen we niet meer

Met heel mijn hart vervloek ik je van wie ik zoveel hou

Je nadrukkelijke vervloeking, hoe ik hunkert naar zijn aanraking

Ik buig neer voor je altaar, de woestenij van mijn ziel

Want ik zal overvloedig zijn in plezier en ik zal mijn doel verbergen

Uit de vele komt de Ene

Om alles te verspillen en terug te keren naar de Geen

Ik noem je naam: Duivel van duizend gezichten

Brandpunt!

Oh eindeloos onsamenhangend

Geweldige en ongerepte provider

Van niets en dood

Oh wat huilen de wolven nu

Ze pleiten voor verkrachting en grimmige ondergang

En om ze te worden, verliet ik mijn lichaam

In de bloed-achtervolgde ogen van de nacht

Alleen een lafaard staat in het zonlicht

Aan de oevers van Gods verboden stromen

Dus spreid je vleugels, oh Samael

En verduister de droom van deze bedelaar

En hem door de rivier laten glijden

Zoals de slang door de boom deed

Hij maakte een poort voor ons allemaal

En we wachten op de definitieve sleutel

Wees gezegend!

Van de takken van de boom van de dood

Het fruit valt eindelijk naar beneden

En de Harvester is gratis

Oh Pralaya!

Laat de duizend zonnen zich verspreiden

Bevrijd ons, bevrijd ons, bevrijd ons van de ketenen van het universum

En geen voortgang meer en geen duur meer

Laat de klok nu breken en de hemel huilt om tijd

…niets en dood!