I Was Promised a Hunt - The Devil's Blood

To turn back at the threshold of salvation

To erase ones name from the book of life

To delve deep into the heart of the darkness

For a truth one could never find

I want nothing

And in return give all

Until all is nothing

And nothing all

I know that to act is pointless

And pointlessness holy

I cast grain in unclean ground

And see potential drowned

I see you

I feel you

I hear you

I smell you

I taste you

You are as clear

As crystal

You are as dark

As blood

You are as beautiful

As a blazing flame

You are as unforgiving

As frozen ground

Your are as fleeting

As a gust of wind

I am carried forth

By a great wind

A powerful tug

At the strings of my heart

That urges me onward

Through the listless times

And shields me from its foetid grime

Wind blowing, moon glowing, the owl goes by

I cradle this fear deep within my heart

I gaze upon the forests of the great divide

And ask myself: «Am I ready now, to depart?»

But for all its blessing and all its gifts

The unrelenting waves of the world set me adrift

And when at night the spirits are roiling through the sky

I wish for wings so I could join their lawless ride

But unseen hands grasp toward my throat

I feel their horrid warmth as the sun does rise to gloat

Defiant I remain and (even though) I lost all that I had

I greet the dawn with the hammer of the dead

For ever present is the song of my salvation

And my words were never meant for you to hum

And even though my voice is choked with Joy

My song is a call for Grief to come

To die is to learn a wisdom shiny

A wealth of ruby revelation

That the well of endless desperation

Still hides, in deep blue glow

All that was ever ours to know

And so we set forth on an aimless path

The horizon, a whore, pregnant with repudiation

We carry on in indignant illumination

Ever onward, with blood-stained skin

Til the inception of the End’s Begin

The fortitude of the anti-current

Is in the blood we bleed

To share in your pain

Oh thou perfected nameless flame

We call thee by thy first given name

Vicious love so hungry and filled with ire

My god is a consuming fire, a jealous God

The fragrance of tomorrow

And tomorrow and tomorrow

Incremental in our purpose

Toward nothing we are aiming

We are slipping, sliding, drowning and fighting

On a desperate and holy road

We shatter the boundaries before us

Brothers

Sisters

In the solitude of god

And the waters of nothingness

A constant reminder

That we

Are

Nowhere

Om terug te keren op de drempel van verlossing

Om je naam uit het boek des levens te wissen

Om diep in het hart van de duisternis te duiken

Voor een waarheid die je nooit zou kunnen vinden

Ik wil niks

En geef in ruil daarvoor alles

Totdat alles niets is

En niets allemaal

Ik weet dat handelen zinloos is

En zinloosheid heilig

Ik wierp graan in onreine grond

En zie potentiële verdronken

Ik zie je

Ik begrijp jou

Ik hoor je

Ik ruik je

Ik proef je

Je bent zo duidelijk

Als kristal

Je bent zo donker

Als bloed

Je bent net zo mooi

Als een laaiende vlam

Je bent net zo meedogenloos

Als bevroren grond

Je bent zo vluchtig

Als een windvlaag

Ik word voortgedragen

Door een stevige wind

Een krachtige sleepboot

Op de snaren van mijn hart

Dat spoort me aan om verder te gaan

Door de lusteloze tijden

En me beschermt tegen zijn stinkende vuil

Wind waait, maan gloeit, de uil gaat voorbij

Ik wieg deze angst diep in mijn hart

Ik kijk naar de bossen van de grote kloof

En stel mezelf de vraag: "Ben ik nu klaar om te vertrekken?"

Maar voor al zijn zegeningen en al zijn gaven

De niet aflatende golven van de wereld brachten me op drift

En wanneer 's nachts de geesten door de lucht razen

Ik wens vleugels zodat ik mee kan doen met hun wetteloze rit

Maar onzichtbare handen grijpen naar mijn keel

Ik voel hun afschuwelijke warmte terwijl de zon opkomt om te genieten

Opstandig blijf ik en (ook al) ik verloor alles wat ik had

Ik begroet de dageraad met de hamer van de doden

Voor altijd is het lied van mijn redding

En mijn woorden waren nooit bedoeld om door jou te neuriën

En ook al is mijn stem verstikt door Joy

Mijn lied is een oproep voor verdriet om te komen

Sterven is een wijsheid leren glimmen

Een schat aan robijnrode openbaring

Dat de bron van eindeloze wanhoop

Verbergt zich nog steeds, in een diepblauwe gloed

Alles wat ooit van ons was om te weten

En dus gingen we op een doelloos pad

De horizon, een hoer, zwanger van afwijzing

We gaan door in verontwaardigde verlichting

Voor altijd, met een bebloede huid

Tot het begin van het einde's Begin

De standvastigheid van de anti-stroom

Is in het bloed dat we bloeden?

Om te delen in je pijn

Oh, jij hebt de naamloze vlam geperfectioneerd

We noemen u bij uw voornaam

Wrede liefde zo hongerig en vol woede

Mijn god is een verterend vuur, een jaloerse God

De geur van morgen

En morgen en morgen

Incrementeel in ons doel

We richten ons op niets

We glijden, glijden, verdrinken en vechten

Op een wanhopige en heilige weg

We verbrijzelen de grenzen die voor ons liggen

broers

zusters

In de eenzaamheid van god

En de wateren van het niets

Een constante herinnering

Dat wij

Zijn

Nergens