The Drowning Man - The Cure, Robert Smith

She stands twelve feet above the flood

She stares

Alone

Across the water

The loneliness grows and slowly

Fills her frozen body

Sliding downwards

One by one her senses die

The memories fade

And leave her eyes

Still seeing worlds that never were

And one by one the bright birds leave her…

Starting at the violent sound

She tries to turn

But final

Noiseless

Slips and strikes her soft dark head

The water bows

Receives her

And drowns her at its ease…

I would have left the world all bleeding

Could I only help you love

The fleeting shapes

So many years ago

So young and beautiful and brave

Everything was true

It couldn’t be a story…

I wish it was all true

I wish it couldn’t be a story

The words all left me Lifeless

Hoping

Breathing like the drowning man

Oh Fucshia!

You leave me Breathing like the drowning man

Breathing like the drowning man

Ze staat twaalf voet boven de vloed

Ze staart

Alleen

Over het water

De eenzaamheid groeit en langzaam

Vult haar bevroren lichaam

Naar beneden schuiven

Een voor een sterven haar zintuigen

De herinneringen vervagen

En verlaat haar ogen

Nog steeds werelden zien die er nooit waren

En één voor één verlaten de heldere vogels haar...

Beginnend bij het gewelddadige geluid

Ze probeert zich om te draaien

maar definitief

Geruisloos

Glijdt uit en raakt haar zachte donkere hoofd

Het water buigt

ontvangt haar

En verdrinkt haar op zijn gemak...

Ik zou de wereld bloedend hebben achtergelaten

Kan ik je alleen helpen lief te hebben?

De vluchtige vormen

Zoveel jaren geleden

Zo jong en mooi en dapper

Alles was waar

Het kan geen verhaal zijn...

Ik wou dat het allemaal waar was

Ik wou dat het geen verhaal kon zijn

De woorden lieten me allemaal levenloos

in de hoop

Ademend als de drenkeling

Oh fuchsia!

Je laat me ademen als de drenkeling

Ademend als de drenkeling