Like Cockatoos - The Cure, Robert Smith

she walked out of her house

and looked around

at all the gardens that looked

back at her house

(like all the faces

that quiz when you smile…)

and he was standing

at the corner

where the road turned dark

a part of shiny wet

like blood the rain fell

black down on the street

and kissed his feet she fell

her head an inch away from heaven

and her face pressed tight

and all around the night sang out

like cockatoos

«there are a thousand things"he said

«i'll never say those things to you again»

and turning on his heel

he left a trace of bubbles

bleeding in his stead

and in her head

a picture of a boy who left her

lonely in the rain

(and all around the night sang out

like cockatoos)

ze liep haar huis uit

en keek om zich heen

bij alle tuinen die er uitzagen

terug bij haar huis

(zoals alle gezichten

die quiz als je lacht...)

en hij stond

op de hoek

waar de weg donker werd

een deel van glanzend nat

als bloed viel de regen

zwart op straat

en kuste zijn voeten ze viel

haar hoofd op een centimeter afstand van de hemel

en haar gezicht strak gedrukt

en de hele nacht door gezongen

zoals kaketoes

«Er zijn duizend dingen», zei hij

«Ik zal die dingen nooit meer tegen je zeggen»

en op zijn hielen draaien

hij liet een spoor van bubbels achter

bloedend in zijn plaats

en in haar hoofd

een foto van een jongen die haar verliet

eenzaam in de regen

(en de hele nacht door gezongen

zoals kaketoes)