Sandmännchen (Little Sandman) - The Comedian Harmonists, Иоганнес Брамс

Die Blümelein, sie schlafen schon längst im Mondenschein.

Sie nicken mit den Köpfchen auf ihrem Stängel ein.

Es rüttelt sich der Blütenbaum, er säuselt wie im Traum:

Schlafe, schlafe du mein Kindlein, schlafe ein.

Die Vögelein, sie sangen so süß im Sonnenschein.

Sie sind zur Ruh gegangen in ihre Nestchen klein.

Das Heimchen in dem Ährengrund, es tut allein sich kund.

Schlafe, schlafe du mein Kindlein, schlafe ein.

Sandmännchen kommt geschlichen und guckt durchs Fensterlein,

ob irgendwo ein Liebchen nicht mag zu Bette sein.

Und wo er noch ein Kindchen fand, streut er ins Aug´ ihm Sand.

Schlafe, schlafe du mein Kindlein, schlafe ein.

De kleine bloemen, ze slapen al een hele tijd in het maanlicht.

Ze knikken weg met hun hoofd op hun stengels.

De bloesemboom schudt, hij fluistert als in een droom:

Slaap, slaap, mijn kind, val in slaap.

De vogeltjes, ze zongen zo lieflijk in de zonneschijn.

Ze zijn gaan rusten in hun kleine nesten.

De kleine krekel in de korenaar, alleen hij kondigt zichzelf aan.

Slaap, slaap, mijn kind, val in slaap.

Sandman sluipt naar boven en kijkt door het kleine raam,

als ergens een lieverd niet in bed wil liggen.

En waar hij nog een kind vond, strooit hij zand in zijn ogen.

Slaap, slaap, mijn kind, val in slaap.