Tongues - The Chariot

Maybe everythings alright.

Maybe all the chairs are always spoken for.

We got workers in back and the light is on their eyes but the sadness in your

face is beside you with a grin.

You’ve mistaken all the homes and inspirations for the cage.

How was I supposed to know that we were never meant for this?

You’re the reason we already know and I believe you can call this

weekend-mission: success, but there’s a scratch across the lens.

We cataloged all our fears that you treasured and you hoped was here to stay.

This is the cut of the director and we got scenes out of our way.

When there’s a scratch across the lens, all is lost.

Hey, wait… we hold our breath as we pass everyone sleeping.

Misschien is alles in orde.

Misschien zijn alle stoelen altijd besproken.

We hebben arbeiders achterin en het licht is op hun ogen, maar het verdriet in je

gezicht is naast je met een grijns.

Je hebt alle huizen en inspiraties aangezien voor de kooi.

Hoe moest ik weten dat we hier nooit voor bedoeld waren?

Jij bent de reden die we al weten en ik geloof dat je dit kunt noemen

weekend-missie: succes, maar er zit een kras op de lens.

We hebben al onze angsten gecatalogiseerd die je koesterde en waarvan je hoopte dat ze hier zouden blijven.

Dit is de snit van de regisseur en we kregen scènes uit onze weg.

Als er een kras op de lens zit, is alles verloren.

Hé, wacht... we houden onze adem in als we iedereen slapend passeren.