Smells Like Content - The Books

Balance, repetition,

composition, mirrors.

most of all the world is a place

where parts of wholes are described

within an overarching paradigm of clarity,

and accuracy,

the context of which makes possible

an underlying sense of the way it all fits together

despite our collective tendency not to conceive of it as such.

but then again, the world without end

is a place where souls are combined,

but with an overbearing feeling of disparity,

disorderliness,

to ignore it is impossible

without getting oneself

into all kinds of trouble

despite one’s best intentions

not to get entangled

with it so much.

and meanwhile the statues are bleeding green,

and others are saying things

much better than we ever could,

as the quiet become suddenly verbose.

and the hail is heralding the size of nickels,

and the street corners are gnashing together

like the gears inside the head

of some omniscient engineer,

and downward flows the garnered wisdom

that has never died.

when finally we opened the box

we couldn’t find any rules.

our heads were reeling with a glut of possibilities,

contingencies,

but with ever increasing faith

we decided to go ahead and just ignore them

despite tremendous pressure

to capitulate and fade.

so instead we went ahead

to fabricate a catalog

of unstable elements, and modicums,

and particles

with non-zero total strangeness

for brief moments which amount

to nothing more than tiny fragments

of a finger snap.

and meanwhile we’re furiously sleeping green,

and the map has started tearing along its

creases due to overuse,

when, in reality, it’s never needed folds.

and the air’s withholding the sound

of a twelve-string,

and our heads are approaching a density

reminiscent of the infinite connectivity

of the center of the sun,

and therein lies the garnered wisdom

that has never died.

Expectation leads to disappointment.

If you don’t expect something big,

huge and exciting,

usually uh, I don’t know,

it’s just not as, yeah.

Balans, herhaling,

compositie, spiegels.

bovenal is de wereld een plaats

waar delen van gehelen worden beschreven

binnen een overkoepelend paradigma van duidelijkheid,

en nauwkeurigheid,

waarvan de context mogelijk maakt

een onderliggend gevoel van hoe het allemaal in elkaar past

ondanks onze collectieve neiging om het niet als zodanig op te vatten.

maar nogmaals, de wereld zonder einde

is een plek waar zielen worden gecombineerd,

maar met een aanmatigend gevoel van ongelijkheid,

wanorde,

negeren is onmogelijk

zonder zichzelf te krijgen

in allerlei soorten problemen

ondanks de beste bedoelingen

niet verstrikt raken

er zo veel mee.

en ondertussen bloeden de beelden groen,

en anderen zeggen dingen

veel beter dan we ooit zouden kunnen,

terwijl de stilte plotseling uitgebreid wordt.

en de hagel kondigt de grootte van nikkel aan,

en de straathoeken knarsen aan elkaar

zoals de tandwielen in het hoofd

van een alwetende ingenieur,

en naar beneden vloeit de verzamelde wijsheid

dat is nooit gestorven.

toen we eindelijk de doos openden

we hebben geen regels kunnen vinden.

onze hoofden wankelden van een overvloed aan mogelijkheden,

onvoorziene omstandigheden,

maar met een steeds groter wordend geloof

we hebben besloten om door te gaan en ze gewoon te negeren

ondanks enorme druk

om te capituleren en te vervagen.

dus in plaats daarvan gingen we door

om een ​​catalogus te maken

van onstabiele elementen, en modicums,

en deeltjes

met niet-nul totale vreemdheid

voor korte momenten welk bedrag?

tot niets meer dan kleine fragmenten

van een vingerknip.

en ondertussen slapen we woedend groen,

en de kaart is begonnen te scheuren langs zijn

kreuken door overmatig gebruik,

terwijl het in werkelijkheid nooit nodig was om te vouwen.

en de lucht houdt het geluid tegen

van een twaalf-string,

en onze hoofden naderen een dichtheid

doet denken aan de oneindige connectiviteit

van het centrum van de zon,

en daarin ligt de vergaarde wijsheid

dat is nooit gestorven.

Verwachting leidt tot teleurstelling.

Als je niet iets groots verwacht,

groots en spannend,

meestal uh, ik weet het niet,

het is gewoon niet zo, ja.