Укрощая змей - Tequilajazzz

яблоко проспорило ножу.

подними мне веки, я на это дело погляжу,

расскажи об этом своему пажу,

белому калению, миллениуму-миражу.

но, бросая в воду пару орхидей,

не забывай мою природу жить без батарей,

купи мою свободу, яду в кофе мне налей,

яду не жалей…

укрощая змей…

я бы мог уйти — я это пил…

сволочью на блюде и богом на бумаге — был,

пеплы и алмазы хоронил,

над вонючей пепельницей выл…

но, бросая в воду пару орхидей,

не забывай мою природу жить без батарей,

купи мою свободу, яду в кофе мне налей,

яду не жалей…

укрощая змей…

я войду

серебром живых колец.

в поводу — с вереницею сердец,

как беглец

этих людных площадей

утону

в полумраке алтарей…

но, бросая в воду пару орхидей,

не забывай мою природу жить без батарей,

купи мою свободу, яду в кофе мне налей,

яду не жалей…

укрощая змей…

de appel zet het mes in.

hef mijn oogleden op, ik zal eens naar deze zaak kijken,

vertel je pagina erover,

witte hitte, millennium-luchtspiegeling.

maar een paar orchideeën in het water gooien,

vergeet mijn aard niet om zonder batterijen te leven,

koop mijn vrijheid, giet vergif in koffie,

heb geen medelijden met het gif...

slangen temmen...

Ik kon vertrekken - ik dronk het ...

een bastaard op een schaal en een god op papier - was,

begraven as en diamanten,

over een stinkende asbak huilde...

maar een paar orchideeën in het water gooien,

vergeet mijn aard niet om zonder batterijen te leven,

koop mijn vrijheid, giet vergif in koffie,

heb geen medelijden met het gif...

slangen temmen...

ik ga naar binnen

zilveren levende ringen.

bij gelegenheid - met een reeks harten,

als een voortvluchtige

deze drukke pleinen

verdrinken

in het halfduister van de altaren...

maar een paar orchideeën in het water gooien,

vergeet mijn aard niet om zonder batterijen te leven,

koop mijn vrijheid, giet vergif in koffie,

heb geen medelijden met het gif...

slangen temmen...