The Soldier - Ten

Shapes in the mind of a far away soldier

Scroll and rewind every reel of his life

As an enemy marksman just half a mile over,

Chambers the cartridge, adjusting his sights

Day turns to night for this far away soldier

Alone in the darkness with ghosts from his past

Simply turning back time would not vanquish the Trojans

We each walk the line that our destiny casts

I can remember that once in our lifetime

We burned like the embers, as lovers on fire

Eyes full of memories sublime and delirious,

Carried along by the thrill of our lives

Flames reaching out ebb and flow like the ocean,

Dancing and spiralling into the black,

Falling to earth without sound or commotion,

The Mother of life takes her beloved back

Time, hope and tenderness, fall by the wayside,

We yearn for the laughter through tear stained eyes

Lies, love and envy at times much too serious

Battered and torn by the will of the tide

Closes his eyes, with his dreams for a moment,

Cradled at peace as the centuries pass

If he wakes up to find he might do it all over

Would he have the sense to know when to turn back?

Vormen in de geest van een soldaat ver weg

Scroll en spoel elke spoel van zijn leven terug

Als een vijandige scherpschutter op slechts een halve mijl afstand,

Brengt de cartridge in de kamer en past zijn vizier aan

De dag wordt nacht voor deze verre soldaat

Alleen in de duisternis met geesten uit zijn verleden

Gewoon de tijd terugdraaien zou de Trojaanse paarden niet overwinnen

We lopen allemaal de lijn die ons lot werpt

Ik kan me dat één keer in ons leven herinneren

We brandden als de sintels, als minnaars in vuur en vlam

Ogen vol herinneringen subliem en uitzinnig,

Meegedragen door de spanning van ons leven

Vlammen reiken eb en vloed als de oceaan,

Dansen en spiralen in het zwart,

Op aarde vallen zonder geluid of commotie,

De moeder van het leven neemt haar geliefde terug

Tijd, hoop en tederheid vallen buiten de boot,

We verlangen naar het gelach door met tranen bevlekte ogen

Leugens, liefde en afgunst soms veel te serieus

Gehavend en verscheurd door de wil van het getij

Sluit zijn ogen, met zijn dromen voor een moment,

Gewiegd in vrede terwijl de eeuwen verstrijken

Als hij wakker wordt om te ontdekken dat hij het misschien helemaal opnieuw doet

Zou hij zo verstandig zijn om te weten wanneer hij moet terugkeren?