After the Love Has Gone - Ten

If we should come too close, we run away

Didn’t we want this after all

Climbing so high that we become afraid

What if we can’t survive the fall

For as we dance the orchestra plays blind and scoreless

Still the symphony never strays

Even when the moonlight turns your heart to stone

Lying side by side, feels like you’re alone

These eyes, wide awake ‘til dawn

Watch an endless night

After the love has gone

Are we just faces from a masquerade

Banging our heads against the wall

These are the days we rush to come of age

No turning back, but i recall…

A place of midsummer madness

Played with the senses

On the edge of a timeless page

Once upon a cold night on the wings of a storm

In enchanted light, lovers and dreams were born

Soul rise, life’s eternal sun

That grows old and died

After the love has gone

Love is a tapestry life can fray at the corners

But it’s colours should never fade

When you’re love has gone

Love becomes a fine wine slowly spilt from the grail

It’s a bed of nails no one can lie upon

This time live and breathe as one

For it’s much too late after the love has gone

Als we te dichtbij komen, rennen we weg

Wilden we dit toch niet?

Zo hoog klimmen dat we bang worden

Wat als we de herfst niet kunnen overleven?

Want als we dansen speelt het orkest blind en puntloos

Toch dwaalt de symfonie nooit af

Zelfs als het maanlicht je hart in steen verandert

Naast elkaar liggen, voelt alsof je alleen bent

Deze ogen, klaarwakker tot het ochtendgloren

Kijk naar een eindeloze nacht

Nadat de liefde is verdwenen

Zijn we gewoon gezichten van een maskerade?

Met ons hoofd tegen de muur bonzen

Dit zijn de dagen dat we haasten om volwassen te worden

Geen terugkeer, maar ik herinner me...

Een plaats van midzomergekte

Gespeeld met de zintuigen

Aan de rand van een tijdloze pagina

Er was eens een koude nacht op de vleugels van een storm

In betoverd licht werden geliefden en dromen geboren

Ziel opkomst, de eeuwige zon van het leven

Dat wordt oud en sterft

Nadat de liefde is verdwenen

Liefde is een tapijt het leven kan rafelen op de hoeken

Maar de kleuren mogen nooit vervagen

Wanneer je liefde is verdwenen

Liefde wordt een goede wijn die langzaam van de graal gemorst wordt

Het is een spijkerbed waar niemand op kan liggen

Leef en adem deze keer als één

Want het is veel te laat nadat de liefde is verdwenen