The Quest - Ten

A Legendary knight

A solitary quest

Guides him through the endless mist

Of time that has no end

For she’s shining like a beacon

In his mind as time again

He’s haunted by the one

Whose name is life

For her eyes the bluest sapphires

Can turn a man to stone

Her lips can shame the reddest rose

Her hair the purest gold

It falls cascading flawlessly

On skin as white as snow

For her he’ll search

The barren wastes of time

He turns a page in history

Playing from the score

Of a lover’s staveless symphony

To the one he adores

He sails the seas of mystery

And her flag is on the mast

In his dreams she is first and last

She’s his future, she’s his past

Beyond the icy wastelands

The seas of fire and flame

He came upon a castle wall

Great towers and palacade

As he knew his quest was over

As he held him in her gaze

For this love would set

The battlements ablaze

Across the plains of mystery

Scripted as he goes

Love sustains the infamy

Time only knows

Takes the task within his grasp

When the die is cast

Only now she is first and last

She’s his future, she’s his past

She led to her chamber

She pulled him to her skin

She wrapped herself around him

And her cries were deafening

She realized that there could be

No other only him

For at last someone had touched

What lies within

In a castle on a mountain

He looks upon her face

And every day is everything

Inside her soft embrace

Through their hourglass infinity

As time slips through his hands

He will lose her

Till the final grain of sand

Een legendarische ridder

Een eenzame zoektocht

Leidt hem door de eindeloze mist

Van tijd die geen einde heeft

Want ze schijnt als een baken

In zijn gedachten als tijd weer

Hij wordt achtervolgd door die ene

Wiens naam is het leven

Voor haar ogen de blauwste saffieren

Kan een man in steen veranderen

Haar lippen kunnen de roodste roos beschamen

Haar haar het puurste goud

Het valt vlekkeloos trapsgewijs

Op de huid zo wit als sneeuw

Voor haar zal hij zoeken

De dorre verspilling van tijd

Hij slaat een pagina om in de geschiedenis

Spelen vanaf de score

Van de staafloze symfonie van een minnaar

Aan degene die hij aanbidt

Hij bevaart de zeeën van mysterie

En haar vlag hangt aan de mast

In zijn dromen is ze de eerste en de laatste

Zij is zijn toekomst, zij is zijn verleden

Voorbij de ijzige woestenij

De zeeën van vuur en vlammen

Hij kwam op een kasteelmuur

Geweldige torens en paleis

Toen hij wist dat zijn zoektocht voorbij was

Terwijl hij hem in haar blik hield

Voor deze liefde zou set

De kantelen in vuur en vlam

Over de vlaktes van mysterie

Gescript zoals hij gaat

Liefde houdt de schande in stand

Alleen de tijd weet

Neemt de taak binnen zijn bereik

Wanneer de teerling is geworpen

Alleen nu is ze eerste en laatste

Zij is zijn toekomst, zij is zijn verleden

Ze leidde naar haar kamer

Ze trok hem op haar huid

Ze wikkelde zich om hem heen

En haar gehuil was oorverdovend

Ze realiseerde zich dat er zou kunnen zijn

Geen andere alleen hij

Want eindelijk had iemand aangeraakt

Wat zit er in?

In een kasteel op een berg

Hij kijkt naar haar gezicht

En elke dag is alles

In haar zachte omhelzing

Door hun oneindige zandloper

Terwijl de tijd door zijn handen glipt

Hij zal haar verliezen

Tot de laatste zandkorrel