The Phantom - Ten

This is my legacy of pain

Condemned to darkness for a thousand years

Though I’ve learned I can disguise my tears

Inside the memory lingers on

Out on the cliffs I watch the waves

Incessant pounding like my funeral drum,

Not every semblance of my heart is gone

They show how empty I’ve become

I wasn’t ready, my lifetime on God’s earth had only begun

I was the victim of death’s catastrophic mistake

No man sees the hands of the clock

When his moment come, it’s not death that he fears

No man ever knows what he’s got

Till he can’t see the light for the tears

She was the one I lost in vain

She was the love I left behind that day

There were so many things I didn’t say

I’ll never have the chance again

I feel the rain upon my face

It just can’t wash away a thousand years

And though I try so hard to hide my tears

Inside your memory lingers on

I wasn’t ready, I thought that my life here had only begun

There was too much in my life just to take it away

No man sees the hands of the clock

When his moment come, it’s not death that he fears

No man ever knows what he’s got

Till he can’t see the light for the tears

I feel the rain upon my face

It just can’t wash away a thousand years

And though I try so hard to hide my tears

Inside your memory lingers on

Dit is mijn erfenis van pijn

Duizend jaar lang veroordeeld tot duisternis

Hoewel ik heb geleerd dat ik mijn tranen kan verbergen

Binnenin blijft de herinnering hangen

Op de kliffen kijk ik naar de golven

Onophoudelijk bonzen als mijn begrafenistrommel,

Niet elke schijn van mijn hart is verdwenen

Ze laten zien hoe leeg ik ben geworden

Ik was er nog niet klaar voor, mijn leven op Gods aarde was nog maar net begonnen

Ik was het slachtoffer van de catastrofale fout van de dood

Niemand ziet de wijzers van de klok

Wanneer zijn moment komt, is het niet de dood die hij vreest

Niemand weet ooit wat hij heeft

Tot hij het licht niet meer kan zien voor de tranen

Zij was degene die ik tevergeefs verloor

Zij was de liefde die ik die dag achterliet

Er waren zoveel dingen die ik niet zei

Ik krijg nooit meer de kans

Ik voel de regen op mijn gezicht

Het kan gewoon niet duizend jaar wegspoelen

En hoewel ik zo mijn best doe om mijn tranen te verbergen

Binnenin blijft je geheugen hangen

Ik was er nog niet klaar voor, ik dacht dat mijn leven hier pas was begonnen

Er was te veel in mijn leven om het alleen maar weg te nemen

Niemand ziet de wijzers van de klok

Wanneer zijn moment komt, is het niet de dood die hij vreest

Niemand weet ooit wat hij heeft

Tot hij het licht niet meer kan zien voor de tranen

Ik voel de regen op mijn gezicht

Het kan gewoon niet duizend jaar wegspoelen

En hoewel ik zo mijn best doe om mijn tranen te verbergen

Binnenin blijft je geheugen hangen