So It Goes - Tamino

I crowned the same old passing of time

Gave the golden sceptre though it was never really mine

He made the days all pass me by

In such idyllic swiftness, he didn’t even try

And so it goes, the stillness covers my ears

Tenderly, until all sound disappears

Now it shows, while wind is swinging the trees

Vigorously

Well, it has stopped to move me

I praised the same old spending of time

Slept on the whitest beaches in the calmest of nights

They held me chained and captive so I

Could never join the sea in its ever changing tides

If I’m to let it in

It might just stay forever

If I’m to welcome him

We might just stay together

The crown remains, it’s always been mine

I ought to wear it better, I ought to know it now

And so it goes, the stillness covers my ears

Tenderly, until all sound disappears

Now it shows, while wind is swinging the trees

Vigorously

Well, it has stopped to move me

Ik heb hetzelfde oude verstrijken van de tijd gekroond

Gaf de gouden scepter hoewel het nooit echt van mij was

Hij liet de dagen aan me voorbij gaan

Met zo'n idyllische snelheid heeft hij het niet eens geprobeerd

En zo gaat het, de stilte bedekt mijn oren

Teder, totdat alle geluid verdwijnt

Nu is het te zien, terwijl de wind door de bomen zwaait

Krachtig

Nou, het is gestopt om me te bewegen

Ik prees dezelfde oude tijdsbesteding

Sliep op de witste stranden in de rustigste nachten

Ze hielden me vastgeketend en gevangen, dus ik

Zou nooit bij de zee kunnen komen in zijn steeds veranderende getijden

Als ik het binnen moet laten

Het blijft misschien wel voor altijd

Als ik hem moet verwelkomen

Misschien blijven we gewoon bij elkaar

De kroon blijft, hij is altijd van mij geweest

Ik zou het beter moeten dragen, ik zou het nu moeten weten

En zo gaat het, de stilte bedekt mijn oren

Teder, totdat alle geluid verdwijnt

Nu is het te zien, terwijl de wind door de bomen zwaait

Krachtig

Nou, het is gestopt om me te bewegen