L'horloge ne t'attend pas - Taipan, Rachid Wallas

Il faut se magner parait-il

Vaut mieux avoir écrit ton nom dans l’Histoire que sur les papiers Assedic, nan?

Au départ, pourquoi ma queue remue?

Je le demande au clébard et pas aux catéchistes

Blague à part, l’heure des bilans tombe

Comme un Atémi, tes clients donc paye-les

Battements de ton coeur à crédit

Y en a qui gardent l’appétit même s’ils doivent charger des palettes

Et d’autres tutoient l’infini comme s’ils nettoyaient leur toilettes

On t’a dit, une vie comblée dépend du prix qu’on met

Quand t’as pas inventé la lumière, ou le zyclon B

On donne l’héritage qu’on peut, et bye-bye

Demande au tonton Yvon, lui s’asseoit au Panthéon madame

Ouais l’avenir, j’aime pas lui donner rencard

Va savoir qui de nous deux pourrait arriver en retard

L’avanir, j’aime pas lui donner rencard

Va savoir qui de nous deux pourrait arriver en retard

OH NO

Au coin d’une rue ou dans ton sommeil

A petit feu ou en une battement d’ailes

OH NO

T’inquiète elle sera pas en retard

Elle sera toujours au rencard

OH NO

D’une main d’velour ou d’une poigne de fer

Au jour le jour elle fait son inventaire

OH NO

L’horloge ne t’attend pas

Alors dépêche-toi, dépêche-toi

OH NO

Premier cri, première bouffée d’oxygène

A peine sorti de ta reum, la messe est dite prépare les chrysanthèmes

Deuxième pas, le premier est d’jà dans la tombe

N’en perd surtout pas une miette, savoure jusqu’au dernier round

A réfléchir sur le sens à donner à ta vie

Combattre le futur qui laissera ta peau (sûr)

Mais à quel prix?

Subir le poids des autres ou jouer des coudes

C’est toujours mieux d’essuyer les plates (-ines) à s’en attirer les foudres

Coûte que coûte, marqué d’son empreinte

Son passage, sa griffe, baliser son parcours (parcours)

Sans s’perdre en route, esquive feintes

Faire la différence au démarrage chaque jour (chaque jour)

On vit avec cette chienne, triste destinée

Ca fout la frousse, crie AMEN pour te rassurer

Dernier souffle, dernière danse, dernier soupir

Quel luxe de finir dans son lit avec le sourire

J’ai ordre de mes nerfs

De mordre le réveil

Avant d'être mis à la porte de mes rêves, à la manière brève

Les minutes te paraissent-elles offertes?

Ta caressent-elles autant que ???

au fait

Mais compter sur la bonté c’est la honte

J’ai compris que tu n’as pas le temps

J’ai vu le prix de ta montre

Et des tes prisons coquettes

Le temps qui pèse autant, autant l’aborder comme une drôle de blague

Et faire les choses à l’aise avant que les choses t’effacent

Au crépuscule de ma life

J’sens l’injection léthale traverser mes veines, pourtant

J’ai pas achevé mon récital

J’suis en rade, me reste plus qu’un shoot mortel

Ma vie s’est fanée en silence, ou ai-je bien foutu l’bordel?

D’un épilogue, j’vogue vers ma dernière demeure

Me raccroche aux branches mais c’est trop tard, l’enfant se meurt

L’envie d’en découdre avec elle, c’est s’faire oublier

J’suis dépendant d’une seule poudre d’ange, celle du sablier

Het lijkt te moeten worden weggedragen

Je kunt beter je naam in de geschiedenis schrijven dan op de Assedic-papieren, toch?

Waarom kwispelt mijn staart in eerste instantie?

Ik vraag het de straathond en niet de catechisten

Even een grapje, de tijd voor de balansen valt

Net als een Atémi, betalen uw klanten ze zo

Uw hartslag op krediet

Sommigen houden hun eetlust vast, zelfs als ze pallets moeten laden

En anderen zijn bijna oneindig alsof ze hun toiletten aan het schoonmaken zijn

We hebben je verteld dat een vervuld leven afhangt van de prijs die we stellen

Toen je het licht niet uitvond, of zyclon B

We geven de erfenis die we kunnen, en tot ziens

Vraag oom Yvon, hij zit bij het Pantheon mevrouw

Ja de toekomst, ik hou er niet van om met hem te daten

Wie weet wie van ons te laat is

De toekomst, ik geef hem niet graag een date

Wie weet wie van ons te laat is

OH NEE

Op een straathoek of in je slaap

Langzaam of met het klapperen van de vleugels

OH NEE

Maak je geen zorgen, ze komt niet te laat

Ze zal altijd aan de zijlijn staan

OH NEE

Met een fluwelen hand of een ijzeren vuist

Dag na dag inventariseert ze

OH NEE

De klok wacht niet op jou

Dus schiet op, schiet op

OH NEE

Eerste kreet, eerste adem van zuurstof

Nauwelijks uit je reum, massa wordt gezegd bereid de chrysanten

Tweede stap, de eerste is al in het graf

Bovenal, mis geen beat, geniet tot de laatste ronde

Nadenken over de betekenis die je aan je leven kunt geven

Vecht tegen de toekomst die je huid (zeker) zal verlaten

Maar tegen welke prijs?

Het gewicht van anderen dragen of duwen

Het is altijd beter om de platte (-ines) af te vegen om woede aan te trekken

Ten koste van alles, gemarkeerd met zijn merkteken

Zijn doorgang, zijn klauw, zijn route markeren (route)

Zonder onderweg te verdwalen, schijnbewegingen te ontwijken

Maak het verschil begin elke dag (elke dag)

We leven met deze vrouwelijke hond, triest lot

Schrikt de hel, roep AMEN voor geruststelling

Laatste adem, laatste dans, laatste zucht

Wat een luxe om met een glimlach in bed te belanden

Ik heb mijn zenuwen op orde

Om de wekker te bijten

Voordat ik uit mijn dromen word geschopt, in het kort

Vind je de minuten gratis?

Strelen ze je net zoveel als ???

trouwens

Maar vertrouwen op vriendelijkheid is schande

Ik begrijp dat je geen tijd hebt

Ik zag de prijs van je horloge

En uit je flirterige gevangenissen

De tijd die zo zwaar weegt, kun je het net zo goed als een grappige grap benaderen

En maak dingen gemakkelijk voordat dingen je wissen

In de schemering van mijn leven

Ik voel echter de dodelijke injectie door mijn aderen stromen

Ik ben nog niet klaar met mijn recital

Ik zit vast, ik heb nog maar één kill shot over

Mijn leven is in stilte vervaagd, of heb ik het verpest?

Vanuit een epiloog zeil ik richting mijn laatste thuis

Hangt me aan de takken maar het is te laat, het kind gaat dood

Het verlangen om met haar te strijden is om te vergeten

Ik ben verslaafd aan slechts één engelenstof, dat van de zandloper