Маленький солдат - T-killah, Анастасия Петрик

Маленький солдат, маленький солдат, маленький солдат.

Тот невидимый взгляд, как будто проникал в лица и времени вспять.

Погода по земле — минус 5, нету времени спать, скорость только так мчится.

Лица, как страницы, мне бы остановиться, но я вынужден ждать новой зарницы.

Ведь как птица, однажды должен взлететь.

Новый верхний устал, но не может

терпеть.

Мы звездный отряд, потеряна правда: о том, что было тогда, о том,

что будет завтра.

И быль не была бы былью, если бы былое не покрылось пылью.

Ветрам не хватило сил, я не верил, не боялся и не просил, но не воскресил

То, что похоже на свет во вселенной, непременный, не переменный.

Ты лети, лети сквозь небеса, маленький солдат.

На твоих часах время замерло, в твоих глазах шар Земной.

К черту повесть, лишь долг, честь и совесть!

Мой монолог у дорог, разбитых улиц.

Моя память — осколки того, что я видел, любил и ненавидел, помог или обидел.

Не выбыл на своей войне, и даже если проиграл, то победил вдвойне,

В моей броне лишь тоска и холод.

Потеряв тебя, я потерял свой город.

Не повод, чтоб разбивать себе сердце.

Пальцы на штурвал, бьют килогерцы.

Заперты дверцы, готова ракета

Ты должен уничтожить планету.

Мы звездный отряд, потеряна правда: о том, что было тогда, о том,

что будет завтра.

Но я вернусь домой, ведь никогда не забыть мой шар земной.

Ты лети, лети сквозь небеса, маленький солдат.

На твоих часах время замерло, в твоих глазах шар Земной.

И даже если ответы были пропеты под аккомпанемент упавшей монеты.

Куплеты, сонеты давно были спеты, забыты заветы, открыты запреты,.

Раскрыты секреты, но потеряна суть, что важнее всего, то я был призван вернуть.

В путь, в атаку без боли и страха, небо есть … и возвратиться прахом,

Все не напрасно, пускай и опасно, я буду биться, пока искра не погасла.

В каждом из тех, за кого я в ответе, люди земли на родной планете.

Мы звездный отряд, потеряна правда: о том, что было тогда, о том,

что будет завтра.

Это мой последний бой, но я вернусь обратно, я приду за тобой.

Ты лети, лети сквозь небеса, маленький солдат.

На твоих часах время замерло, в твоих глазах шар Земной.

Ты лети, лети сквозь небеса, маленький солдат.

На твоих часах время замерло, в твоих глазах шар Земной.

Ты береги его.

Береги его.

Береги его.

Береги его.

Kleine soldaat, kleine soldaat, kleine soldaat.

Die onzichtbare blik, alsof hij in de gezichten is doorgedrongen en terug in de tijd.

Het weer op de grond is min 5, er is geen tijd om te slapen, de snelheid is gewoon haastig.

Gezichten zijn als pagina's, ik zou stoppen, maar ik moet wachten op een nieuwe bliksem.

Tenslotte moet hij, net als een vogel, op een dag vliegen.

De nieuwe top is moe maar kan niet

tolereren.

We zijn een sterrendetachement, de waarheid is verloren: over wat er toen gebeurde, over

wat zal morgen zijn.

En de werkelijkheid zou geen werkelijkheid zijn als het verleden niet met stof was bedekt.

De wind had niet genoeg kracht, ik geloofde niet, was niet bang en vroeg niet, maar herrees niet

Dat wat is als het licht in het universum, onveranderlijk, niet veranderlijk.

Je vliegt, vliegt door de lucht, kleine soldaat.

De tijd heeft stilgestaan ​​op je horloge, de bol van de aarde is in je ogen.

Naar de hel met het verhaal, alleen plicht, eer en geweten!

Mijn monoloog langs de wegen, kapotte straten.

Mijn geheugen bestaat uit fragmenten van wat ik heb gezien, liefgehad en gehaat, geholpen of beledigd.

Hij verliet zijn oorlog niet, en zelfs als hij verloor, won hij dubbel,

In mijn wapenrusting is er alleen melancholie en kou.

Door jou te verliezen, verloor ik mijn stad.

Geen reden om je hart te breken.

Vingers aan het stuur, kilohertz beat.

De deuren zijn op slot, de raket is klaar

Je moet de planeet vernietigen.

We zijn een sterrendetachement, de waarheid is verloren: over wat er toen gebeurde, over

wat zal morgen zijn.

Maar ik zal naar huis terugkeren, want ik zal mijn wereldbol nooit vergeten.

Je vliegt, vliegt door de lucht, kleine soldaat.

De tijd heeft stilgestaan ​​op je horloge, de bol van de aarde is in je ogen.

En zelfs als de antwoorden werden gezongen onder begeleiding van een gevallen munt.

Coupletten, sonnetten werden lang geleden gezongen, verbonden werden vergeten, verboden werden geopend.

Geheimen worden onthuld, maar de essentie is verloren, het belangrijkste is dat ik werd geroepen om terug te keren.

Onderweg, tijdens de aanval zonder pijn en angst, is de lucht ... en keert terug als stof,

Alles is niet tevergeefs, ook al is het gevaarlijk, ik zal vechten tot de vonk uitgaat.

In elk van degenen voor wie ik verantwoordelijk ben, de mensen van de aarde op hun geboorteplaneet.

We zijn een sterrendetachement, de waarheid is verloren: over wat er toen gebeurde, over

wat zal morgen zijn.

Dit is mijn laatste gevecht, maar ik zal terugkomen, ik zal voor jou komen.

Je vliegt, vliegt door de lucht, kleine soldaat.

De tijd heeft stilgestaan ​​op je horloge, de bol van de aarde is in je ogen.

Je vliegt, vliegt door de lucht, kleine soldaat.

De tijd heeft stilgestaan ​​op je horloge, de bol van de aarde is in je ogen.

Jij zorgt voor hem.

Zorg voor hem.

Zorg voor hem.

Zorg voor hem.