Meridian A.D. - Sybreed

We believe to be eternal until we face the point of no return

All state of grace is transient

All shall die and turn to ashes and dust

Desacralized, desensitized

We chasing the light just wishing to live a little more

It’s like a hole inside our chest

A clear cut bleeding, always open wide

To reach the apex of life is to walk in a vale of tears

Heavens still remain out of sight wherever we watch

To reach the apex of life is to walk in a vale of tears

We shine to finally dissolve in oblivion and be absolved through death

We’ve looked for strength through joy

Deprivation is all what we get

We’ve kept on trying to reach the stars

And deny mortality

We rise to better fall, condemned to rust and crumble for centuries

To behold the leftovers of our dreams now turn to smoking ruins

We ride the whirlwind of doom

A gigantic storm

Of cataclysmic and catastrophic proportions

It’s like a hole inside our chest

A clear cut bleeding, always open wide

To reach the apex of life is to walk in a vale of tears

Heavens still remain out of sight wherever we watch

To reach the apex of life is to walk in a vale of tears

We shine to finally dissolve in oblivion and be absolved through death

We geloven eeuwig te zijn totdat we geconfronteerd worden met het point of no return

Alle staat van genade is van voorbijgaande aard

Allen zullen sterven en tot as en stof worden

Gedesacraliseerd, ongevoelig gemaakt

We jagen op het licht en willen gewoon een beetje meer leven

Het is als een gat in onze borst

Een duidelijke bloeding, altijd wijd open

De top van het leven bereiken is lopen in een tranendal

De hemel blijft nog steeds uit het zicht, waar we ook kijken

De top van het leven bereiken is lopen in een tranendal

We schijnen om eindelijk op te lossen in de vergetelheid en verlost te worden door de dood

We hebben kracht gezocht door vreugde

Ontbering is alles wat we krijgen

We zijn blijven proberen de sterren te bereiken

En sterfelijkheid ontkennen

We staan ​​op om beter te vallen, eeuwenlang veroordeeld tot roest en afbrokkeling

Om de overblijfselen van onze dromen nu te zien veranderen in rokende ruïnes

We rijden op de wervelwind van onheil

Een gigantische storm

Van catastrofale en catastrofale proporties

Het is als een gat in onze borst

Een duidelijke bloeding, altijd wijd open

De top van het leven bereiken is lopen in een tranendal

De hemel blijft nog steeds uit het zicht, waar we ook kijken

De top van het leven bereiken is lopen in een tranendal

We schijnen om eindelijk op te lossen in de vergetelheid en verlost te worden door de dood