A Radiant Daybreak - Sybreed

There was no light

I couldn’t find my very way

A dire frustration was all I could feel in my chest

For there was no joy in every moment I could spend

How could I reckon I trapped myself into a cage of misery?

My so-called strength had to be shattered

My beliefs were but a lie

It is so convenient to tint it all in deep tones of black

To live in fear is but meaningless

I shall face the source of my hopelessness

I just crave for suffering

I can see for the first time

And feel freed from the pain

Redeemed and disengaged

Oblivion is a just reward

A final slumber to end the divide

And awake purified

Why should I try to sustain such a barren state

When my whole condition is tantamount to emptiness?

I wish I could hide from this grim picture in my head

Yet I am locked up, lost in a maze of endless excruciation

I reach the height of isolation

There’s no need to revise or suspend the decision

For I discern but one conclusion

This gruesome existence has become an affliction I can’t withstand

Repeat second verse and chorus

Er was geen licht

Ik kon mijn weg niet vinden

Een grote frustratie was alles wat ik in mijn borst kon voelen

Want er was geen vreugde in elk moment dat ik kon besteden

Hoe kon ik denken dat ik mezelf in een kooi van ellende had gevangen?

Mijn zogenaamde kracht moest worden verbrijzeld

Mijn overtuigingen waren maar een leugen

Het is zo handig om alles in diepe tinten zwart te kleuren

Leven in angst is maar zinloos

Ik zal de bron van mijn hopeloosheid onder ogen zien

Ik verlang gewoon naar lijden

Ik kan voor het eerst zien

En voel je verlost van de pijn

Ingewisseld en uitgeschakeld

Vergetelheid is een rechtvaardige beloning

Een laatste slaap om de kloof te beëindigen

En wakker gezuiverd

Waarom zou ik proberen om zo'n onvruchtbare staat in stand te houden?

Wanneer mijn hele toestand gelijk staat aan leegte?

Ik wou dat ik me kon verbergen voor deze grimmige foto in mijn hoofd

Toch zit ik opgesloten, verdwaald in een doolhof van eindeloze ondraaglijkheid

Ik bereik het toppunt van isolatie

Het is niet nodig om de beslissing te herzien of op te schorten

Want ik zie maar één conclusie:

Dit gruwelijke bestaan ​​is een kwelling geworden waar ik niet tegen kan

Herhaal tweede couplet en refrein