The No - Subtle

A skeptic can be grown in no-time

from the treated torso of anyone torn in two

And in this era of the owned and indebted who,

the means to do so safely, surround you…

An average amount of artificial light is needed,

Not unlike that of a public school system cell’s ceiling.

Raw water from the tap, and it out to be,

american for its most doubtful properties…

but in order to properly,

grow yourself a skeptic solemnly,

you must honestly…

Kill 'em with the no

Q: They call it cope

A: What’s working man’s hope

they call it

(the No)

a skeptic can be grown best

from the torn-in-two torso of a dead politician,

somehow so perfect for the un-science and precisions of ckeptic making.

Since they possess the perfect blend of empty and taking one needs in life

to go all dark in death…

and in the shell of what’s left, gradually the darkened goner mind sets to

spark once again, with all the needs of mortal men, l

and somehow none of it’s wants…

bent without blood, meant or remembrance,

returning from what’s absence

with nothing but vengeance,

are the skeptics…

the sharp dark teeth of bread water and last sleep interrupted…

what you say up in the No-face of famoust

when you crash you’ll know where your plane is…

The no place of an ache egg awaits

when you crash into the no-fame of all ash…

Een scepticus kan in een mum van tijd volwassen worden

van de behandelde torso van iemand die in tweeën is gescheurd

En in dit tijdperk van degenen die eigendom zijn van en schulden hebben,

de middelen om dit veilig te doen, om je heen...

Er is een gemiddelde hoeveelheid kunstlicht nodig,

Niet anders dan dat van het plafond van een openbare schoolsysteemcel.

Ruw water uit de kraan, en het moet zijn,

amerikaans vanwege zijn meest twijfelachtige eigenschappen...

maar om goed te kunnen

maak jezelf plechtig sceptisch,

je moet eerlijk...

Dood ze met de nee

Vraag: Ze noemen het copen

A: Wat is de hoop van de werkende man?

ze noemen het

(de nee)

een scepticus kan het beste worden gekweekt

van de in tweeën gescheurde torso van een dode politicus,

op de een of andere manier zo perfect voor de onwetenschap en precisie van keptisch maken.

Omdat ze de perfecte mix hebben van leeg en het nemen van een behoefte in het leven

om helemaal donker te worden in de dood...

en in de schil van wat er nog over is, gaat de verduisterde geest van de weg geleidelijk over naar:

vonk opnieuw, met alle behoeften van sterfelijke mensen, ik

en op de een of andere manier wil het niets...

gebogen zonder bloed, bedoeld of herinnering,

terugkeren van wat afwezigheid is

met niets dan wraak,

zijn de sceptici...

de scherpe donkere tanden van broodwater en de laatste slaap onderbroken...

wat je zegt in het nee-gezicht van famoust

als je crasht, weet je waar je vliegtuig is...

De geen plaats van een pijn ei wacht

wanneer je crasht in de no-fame van alle as...